کلینی به سند خود از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) روایت کرده که فرمودند:

پس از آن اتفاقات فاطمه (ع)، گریبان عمر را گرفته، او را به سوی خود کشید و فرمود: به خدا سوگند ای پسر خطاب! اگر نمی‌پسندیدم که بلا و مصیبت، دامن بی‌گناهان را بگیرد تو می‌دانی که خداوند را سوگند می‌دادم و او را سریع الاجابه، (زود اجابت کننده) می‌یافتم.

روی الکلینیّ:

مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ، عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَهَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْجُعْفِیِّ، عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ وَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالا: إِنَّ فَاطِمَهَ (ع) لَمَّا أَنْ کَانَ مِنْ أَمْرِهِمْ مَا کَانَ أَخَذَتْ بِتَلَابِیبِ عُمَرَ فَجَذَبَتْهُ إِلَیْهَا ثُمَّ قَالَتْ: أَمَا وَ اللَّهِ یَا ابْنَ الْخَطَّابِ لَوْ لَا أَنِّی أَکْرَهُ أَنْ یُصِیبَ الْبَلَاءُ مَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ لَعَلِمْتَ أَنِّی سَأُقْسِمُ عَلَى اللَّهِ ثُمَّ أَجِدُهُ سَرِیعَ الْإِجَابَهِ.^[۱]

[۱] ـ الکافی ۱: ۴۶۰ ح ۵، عنه البحار ۲۸: ۲۵۰ ح ۳۰٫