چه کنیم با کسانى⁽اهل تسنّن.⁾ که هنگام رحلت به پیغمبر خود مى گویند: « حرف نزن » تعجّب این که در صحیح بخارى نوشته است: رسول اکرم ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ فرمود:

« إِیْتُونى بِدَواهٍ وَ کَتِفٍ، أَکْتُبْ لَکُمْ کِتاباً لَنْ تَضِلُّوا بَعْدهُ. » دوات و استخوان شترى بیاورید تا چیزى برایتان بنویسم که بعد از آن گمراه نگردید.ر.ک: صحیح بخارى، ج ۱، ص ۳۷؛ ج ۴، ص ۳۱ و ۶۶؛ ج ۵، ص ۱۳۷؛ ج ۷، ص ۹؛ ج ۸، ص ۱۶۱٫

با این حال در شرح « ابن ابى الحدید »⁽ شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج۱۱، ص۴۹٫⁾ مى  نویسد: « این سخن از مجعولات شیعه است. » شارح خویى⁽ ابراهیم بن حسین دنبلى شهید خویى (۱۲۴۷ ـ ۱۳۲۵)، صاحب الدره النجفیه فى شرح نهج البلاغه الحیدریه؛ یا حبیب اللّه   بن محمّد موسوى علوى خویى (؟ ـ ۱۳۲۴)، صاحب منهاج البراعه فى شرح نهج البلاغه.⁾ مى  گوید: این روایات را عامه هم نقل کرده  اند! جاى شگفت است که ابن ابى الحدید در جاى دیگر از شرح خود (ج۶، ص۵۱) همین مسأله را از بخارى و مسلم نقل کرده و افزون بر این ادعا کرده است که تمامى محدّثان در صحّت این روایت اتّفاق نظر دارند.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد