ابن شهر آشوب به نقل از ابی‌مخنف گوید:

حسین (ع) بر زمین افتاد. اسبش از او دفاع می‌کرد و بر سواران دشمن می‌جهید و آنان را از زین بر زمین می‌افکند و لگدکوب می‌کرد. چهل نفر از دشمن را کشت، سپس خود را به خون حسین (ع) آغشته کرد و به طرف خیمه‌ی امام روان شد، در حالی که با صدای بلند شیهه می‌کشید و سُم بر زمین می‌کوبید.

قال ابن شهر آشوب:

وَ رَوَى أَبُو مِخْنَفٍ عَنِ الْجَلُودِیِّ أَنَّهُ کَانَ صُرِعَ الْحُسَیْنُ (ع) فَجَعَلَ فَرَسُهُ یُحَامِی عَنْهُ وَ یَثِبُ عَلَى الْفَارِسِ فَیَخْبِطُهُ عَنْ سَرْجِهِ وَ یَدُوسُهُ حَتَّى قَتَلَ الْفَرَسُ أَرْبَعِینَ رَجُلًا ثُمَّ تَمَرَّغَ فِی دَمِ الْحُسَیْنِ (ع) وَ قَصَدَ نَحْوَ الْخَیْمَهِ وَ لَهُ صَهِیلٌ عَالٍ وَ یَضْرِبُ بِیَدَیْهِ الْأَرْضَ.[۱]

[۱]– المناقب ۴: ۵۸، عن البحار ۴۵: ۵۶، العوالم ۱۷: ۳۰۰٫