روح کلّی اسلام این است که در امور اجتماعی به همدیگر خوش بین باشید. بله به کسی می‌خواهی رأی بدهی، به کسی می‌خواهی امانت بدهی، به کسی می‌خواهی دختر بدهی، از کسی می‌خواهی دختر بگیری، آن‌جا جای حمل بر صحّت نیست. آن‌جا باید بروید تحقیق بکنید. این رأیی که دادیم، سرنوشت یک مملکت ۸۰ میلیونی را چهار سال به دست یک کسی دادیم. روز قیامت هم از ما می‌پرسند. اگر خدایی ناخواسته خیانتی در این چهار سال واقع بشود، همه‌ی ‌آن کسانی که رأی دادند، مسئول خواهند بود. دختر هم می‌خواهی بدهی تحقیق نکرده، دختر را دادی. عمر این دختر از بین می‌رود، گرفتار یک آدم بد می‌شود. آن وقت شما پاسخ‌گوی خدا و وجدان خود نخواهید بود؟! آن‌جا جای حمل بر صحّت نیست. ولی رفت و آمد می‌کنید، می‌خواهید به همسایه‌ی ‌خود احسان بکنید، به کسی چیزی بگویید، دل خوش دارید، دل پاک بکنید. با خوش بینی با جامعه، با همسایه با فامیل با خوش بینی برخورد بکنید.