روز شنبه مورخ ۱۷ اسفند ماه ۱۳۹۸ جلسه درس اخلاق «آیت الله صدیقی» بدلیل شیوع بیماری کرونا بطور مجازی ضبط شد که مشروح آن تقدیم می گردد.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
مقدّمه
مرحوم علامه مجلسی سلام الله علیه و قدّس الله نفسه الزّکیّه با اسنادِ خودشان به شیخ بهائی نقل می‌کنند و می‌فرمایند: «وَجَدْتُ بِخَطِّ شَیْخِنَا البَهائِی – قَدَّسَ اللَّهُ رُوحَهُ – ما هذا لَفْظُهُ: قالَ الشَّیْخُ شَمْسُ الدِّینِ مُحَمَّدُ بْنُ مَکِّیٍ: نَقَلْتُ مِنْ خَطِّ الشَّیخِ اَحْمَدَ الفَراهَانِیِّ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ عُنْوانِ البَصْرِی – وَکانَ شَیْخاً کَبِیراً قَدْأَتی عَلَیْهِ اَرْبَعَ وَتِسْعُونَ سَنَهً – قالَ: کُنْتُ اَخْتَلِفُ اِلی مالِکِ بْنِ اَنَسٍ سِنِینَ؛ فَلَمّا قَدِمَ جَعْفَرٌ الصّادِقُ‌علیه السلام المَدِینَهَ اخْتَلفْتُ اِلَیْهِ وَاَحْبَبْتُ أَنْ آخُذَ عَنْهُ کَما أَخَذْتُ عَنْ مالِکٍ. فَقالَ لِی یَوْماً: اِنِّی رَجُلٌ مَطْلُوبٌ وَمَعَ ذلِکَ لِی اَوْرادٌ فِی کُلِّ ساعَهٍ مِنْ آناءِ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ، فَلا تَشْغَلْنِی عَنْ وِرْدِی وَخُذْ عَنْ مالِکٍ وَاخْتَلِفْ اِلَیْهِ کَما کُنْتَ تَخْتَلِفُ اِلَیْهِ. فَاغْتَمَمْتُ مِنْ ذلِکَ وَخَرَجْتُ مِنْ عِنْدِهِ وَقُلْتُ فِی نَفْسِی؛ لَوْ تَفَرَّسَ فِیَّ خَیْراً لَما زَجَرَنِی عَنِ الاِخْتِلافِ اِلَیْهِ وَالاَخْذِ عَنْهُ».
در حدیث شریف «عنوان بصری» پیام‌های سازنده و دلنشینی برای هر جوینده‌ای قابل وصول است، یکی از این پیام‌ها این است که هیچ وقت برای رسیدن به قربِ پروردگار عالَم و دستیابی به وسائط فیض دیر نشده است، همّت لازم است، تنبّه و یقظه لازم است، «یَقظه» در اصطلاحِ سائلین الی الله و اهلِ سیر و سلوک اولین قدم است، «اَلنَّاسُ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا اِنْتَبَهُوا»[۲]، انسان خواب است، وقتی می‌میرد بیدار می‌شود.
«یقظه» و «تنبّه» اولین قدمِ سائلین الی الله
همه‌ی زندگیِ دنیا «غفلت» است، و «غفلت» خوابی است که انسان را از حقایق بازمی‌دارد. اگر خدای متعال کسی را دوست داشته باشد او را بیدار می‌کند تا توجّه پیدا کند که این دنیا گذرا است و مرگ در پیش است و انسان زندگیِ ابدی دارد، باید خود را برای آنجا آماده کند، «اِسْتَعِدَّ لِسَفَرِکَ وَ حَصِّلْ زَادَکَ قَبْلَ حُلُولِ أَجَلِکَ»[۳]، همه باید خود را برای این سفر آماده کنند.
اگر این یقظه پیش آمد، انسان در هر شرایطی متوجّه می‌شود که عمرِ او ضایع شده است و برای جبرانِ مافات باید کاری کند. اگر یقظه و بیداری پیش آمد، اگر خدای متعال در وجود انسان عطش ببیند او را به چشمه‌ی حیات هدایت می‌کند.
این یقظه و بیداری برای «عنوان بصری» در نود و چهار سالگی پیش آمد، و این یقظه او را به محضرِ امام صادق علیه الصلاه و السلام کشاند.
سفره‌دارانِ عزیزِ ماه رجب
وجود مبارک حضرت جوادالائمه علیه الصّلاه و السلام که سفره‌دارِ ماه رجب هستند… ماه رجب ماه خدای متعال است، و باید همه‌ی ما ندای الهی را جستجو کنیم، باید گوشِ جان را باز کنیم که خدای متعال فرمود: «اَلشَّهْرُ شَهْرِی وَ اَلْعَبْدُ عَبْدِی»[۴]، ماه ماهِ من است، بنده هم بنده‌ی من است. خدای متعال سفره‌ی ماه رجب را پهن کرده است تا ما بندگی کنیم و در این ماه از ضیافتِ الهی بهره‌مند باشیم، تمامِ لیالیِ رجب لیالیِ عرشی است و خدای متعال در تمامِ شب‌های رجب ملکی را برای دعوتِ من و شما مأمور فرموده است، آن هم از مرتبه‌ی بالای قُرب فریاد می‌زند و برای پروردگار عزیز مشتری طلب می‌کند.
و از جمله مسائلی که خدای متعال در این شب‌ها مطرح می‌کند این است که «أَنَا جَلِیسُ مَنْ ذَکَرَنِی»[۵]، هر کسی به یادِ من باشد من همنشینِ او هستم، انیسِ او هستم، مونسِ او هستم، «وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی»، اگر کسی خود را در اختیارِ خدای متعال قرار بدهد و فرمانِ او را بی‌چون و چرا اجراء کند، خدای متعال هم فرمود که من خداییِ خود را در اختیارِ او قرار می‌دهم، او هم هرچه بگوید من برای او انجام می‌دهم.
سفره‌دارِ این ماه با این همه نورانیّت حضرت امام جواد علیه السلام و فرزندِ ایشان امام هادی علیه السلام هستند، که در این دعای شریفه‌ای که از ناحیه‌ی مقدّسه نقل شده است «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِالْمَوْلُودَیْنِ فِی رَجَبٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الثَّانِی وَ ابْنِهِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ»[۶]، ولادتِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در این ماه است، یعنی تجلّیِ ولایتِ الهی در این ماه است، ولادتِ قرآن کریم هم در این ماه است، مبعثِ شریف ولادتِ قرآن کریم است، اما در این دعای شریف ما خدای متعال را به این دو بزرگوار قسم می‌دهیم، امام جواد علیه السلام و امام هادی علیه السلام، این نشان می‌دهد که دل‌های سالکینِ الی الله باید با این دو پایگاهِ نور وصل بشود و از عنایاتِ خاصِ این دو امامِ عظیم الشّأن بهره بگیرد.
حدیثی زیبا از امام جواد علیه السلام
امام جواد علیه السلام فرمودند: «اَلْمُؤْمِنُ یَحْتَاجُ إِلَى ثَلاَثِ خِصَالٍ تَوْفِیقٍ مِنَ اَللَّهِ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُهُ.»[۷].
مؤمن به سه چیز نیازمند است، «وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ» اولین چیزی که انسانِ مؤمن در سلوک الی الله، در فاصله گرفتن از نفس و در خروج از ظلمات به سوی نور به آن نیاز دارد واعظِ درونی است، «واعظِ درونی» همان بیداری است، همان تنبّه است، همان هوشیاری است، از مسیرِ دنیا به هوش آمدن و توجّه به باطنِ عالم، عالَمِ برزخ، عالَمِ قیامت، عالَمِ ربوبیّت پیدا کردن است، «وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ». دیگری «قَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُهُ»، این دو مورد فرعِ بر آن موردِ اول است که فرمودند «تَوْفِیقٍ مِنَ اَللَّهِ»، توفیق رفیقی است که به هر کس ندهند.
لذا «عنوان بصری» در نود و چهار سالگی دامانِ امام صادق علیه السلام را می‌گیرد. چرا «عنوان بصری» در این نود و چهار سال نرسید؟ برای اینکه میوه خام بود، وجود کال بود و نمی‌توانست خوراکِ امام باشد و از امام تغذیه کند. انسان باید در وجودِ امام ذوب باشد، باید این قابلیّت باشد که امام او را جذب کند، و این موضوع همّت می‌خواهد، التماس و التجاء می‌خواهد
گاهی بلا «رحمت» است
در این ایّام الله رجب المرجّب با این بلای جهانی که پیش آمده است… گاهی صورتِ ظاهرِ «بلا» بلا است اما صورتِ واقعِ آن رحمتِ الهی است، انسانی که خودِ او با خدای متعال وصل نمی‌شود و خدای متعال او را دوست دارد برای او اضطراری پیش می‌آورد، چون «خدا» گفتنِ او بدونِ اضطرار حقیقت ندارد، لقلقه‌ی زبان است، اما وقتی در گردابِ دریا قرار می‌گیرد، کشتی شکسته می‌شود، و این انسانِ ضعیف و بیچاره در معرضِ غرق و نابودی قرار می‌گیرد، آنجا یک «یا الله» می‌گوید که گویا «الله» را یافته است.
«أَمَّنْ یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَیکشِفُ السُّوءَ»[۸]، خدا کند این بلای جهانی ما را به امام زمان ارواحنا فداه متوجّه کند، مخصوصاً برای طلبه، هر بلا او را یک قدم به آقا نزدیک‌تر می‌کند، و کسی که به دربانِ خدای متعال، کسی که به «باب الله» نزدیک بشود به خدای متعال نزدیک شده است.
طلبه عالَمی دارد، طلبه دلی دارد، طلبه صفایی دارد که این بلاها برای او بلا نیست،
در بلا هم می‌چشم لذّاتِ او ماتِ اویم، ماتِ اویم، ماتِ او
نمی‌دانم در این ماهِ رجب المرجّب وقتی که کم‌آبی پیش آمد، وقتی که خشکسالی پیش آمد، عدّه‌ای از زهّاد و عبّاد سر به بیابان گذاشتند و ناله‌ها کردند و دعای آن‌ها مستجاب نشد، وجود مبارک امام زین العابدین علیه السلام به حریمِ کعبه وارد شدند، فرمودند: «أما فِیکُم رَجُلٌ رَشِید؟»، آیا در این جمع یک انسانِ رشد‌یافته‌ای که به تعبیرِ من سیمِ او با خدای متعال وصل بشود وجود ندارد؟ یک مَحرَمی پیدا نمی‌شود که در حرمِ خدای متعال مَحرَمِ خدای متعال باشد و خدای متعال به او نگاه کند؟
خدای متعال نگاه به نامحرم را حرام کرده است، هر کسی که نامحرَمِ خدای متعال است خدای متعال به او نگاه نمی‌کند، انسان باید یک کاری کند که خصوصیِ خدای متعال بشود، انسان باید یک کاری کند که مَحرَمِ خدای متعال بشود.
وجود نازنین حضرت سجّاد علیه السلام سر به سجده گذاشتند و در حالی که اشک می‌ریختند خدای متعال را قسم دادند «إِلَهِی بِحُبِّی إِیَّاکَ»، تو را به محبّتِ خودت که به من داری قسم می‌دهم ما را از این بلا نجات بده…
می‌گویند ابرها با این اشک‌های حضرت سجّاد علیه السلام ظاهر شدند و بارانِ رحمت بارید و ناامیدها امیدوار شدند و به مقصد رسیدند.
حال آیا کسی نیست که دل به امام زمان ارواحنا فداه داده باشد، مَحرَم باشد، در حرم باشد، حرامی نباشد، حَرَمی باشد، با یک زیارت عاشورایی… چرا طلبه‌های نجف، علمای نجف توانستند وبا را با ده روز زیارت عاشورا از شیعیان ریشه‌کَن و دور کنند، مگر الآن آن عالِم‌ها کجایند؟ آن طلبه‌های باصفا کجایند؟ که مطمئن باشند امام زمان ارواحنا فداه دوست داشته است و آن‌ها را دعوت کرده است، طلبه یعنی کسی که در بارگاه و خانه‌ی امام زمان ارواحنا فداه نشان پیدا می‌کند، این حجره‌ها خانه‌ی امام زمان ارواحنا فداه است، اینجا حرم است، اینجا بارگاه است، صاحبِ این خانه‌ها امام زمان ارواحنا فداه است…
طلبه‌های بزرگوار! باید توبه‌ی نصوحی داشته باشیم و از خدای متعال بخواهیم که ما را مورد مغفرت و عفوِ خود قرار بدهد.
«درد» و «دوا» در بیانِ رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم
مرحوم آیت الله بهجت روحی فداه این حدیثِ شریفِ نبوی را که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرموده‌اند: «دَاؤُکُمُ اَلذُّنُوبُ وَ دَوَاؤُکُمُ اَلاِسْتِغْفَارُ»[۹]، هر بلایی که انسان می‌بیند عکس‌العملِ گناهِ خودِ اوست.
چه کاشته‌ایم که در حالِ درو کردنِ «کرونا» هستیم؟ چه بر سرِ خودمان آورده‌ایم؟ باید به خود برگردیم، باید گیر را در خودمان ببینیم. این درد برای غفلتِ ماست، برای نسیانِ ماست، برای گناهانِ ماست. اما درمانِ آن چیست؟ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرموده است: «وَ دَوَاؤُکُمُ اَلاِسْتِغْفَارُ».
این حدیث اطلاق دارد، یعنی دردسر را، جراحت را، فقر را، بی‌توفیقی را، همه‌ی این‌ها را می‌شود با داروی استغفار درمان کرد، مخصوصاً در این شب‌های ماه مبارکِ رجب که خدای متعال در حالِ صدا زدن است و منتظر است.
فرمود: هر کسی استغفار کند، «مَن إستَغفرَنِی غَفَرتُه»[۱۰] من او را می‌بخشم.
توسّل به حضرت زینب سلام الله علیها را فراموش نکنید
بنابراین از طلبه‌های عزیز توقع است خودشان را بی‌صاحب نبینند، خودشان را بی‌کَس نبینند، خودشان را ناامید و مأیوس نبینند، این‌ها بیایند و شفیع بشوند، دل‌های باصفای رعیّتِ امام زمان ارواحنا فداه را با حضرت آشنا کنند و ان شاء الله در این ایّامِ ماه رجب مراقباتِ رجبیّه، خصوصاً حال که اعتکاف‌ها تعطیل است مسئله‌ی اعمالِ امّ داوود که سه روز روزه است، روز سیزدهم ماه رجب روزِ میلاد حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام و روز چهاردهم و روز پانزدهم که سفره‌ی حضرت زینب سلام الله علیها پهن است و بساطت و شفاعتِ دخترِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام ردخور ندارد… حضرت زینب سلام الله علیها آنچنان عظمت دارند، قافله‌سالارِ اسرای کربلا، پاسدارِ جانِ امام زین العابدین علیه السلام، نگهبانِ خونِ شهیدانِ کربلا، ایشان آنچنان آبرویی دارند که حضرت سیّدالشّهداء علیه السلام زمانِ خداحافظی سفارش می‌کنند: زینبم! در نمازِ شبِ خودت مرا یاد کن.
اگر طلبه طلبه باشد باید بتواند از این فرصت‌ها حداکثرِ استفاده را کند، هم این فرصت را با دعوتِ مردم به توبه و اِنابه، به خالی کردنِ دل‌ها از کینه، به صله‌ی رَحِم، به نماز شب، به استغفار، به خدمت، به درس، به معرفت، به توسّل به ائمه اطهار سلام الله علیهم أجمعین که کشتیِ نجات هستند… ان شاء الله هم خودشان مراتبِ قُرب را طی کنند و هم دل‌های خانوادگی… جلساتِ خانوادگی با شبکه‌های مجازی…
مردم امروز به دنبالِ درِ رحمت هستند، گویا درهای رحمت بسته شده است، مساجد و حرم‌ها کم‌مشتری شده‌اند، چه کسی باید این‌ها را جبران کند؟ مگر خدای متعال فقط در مسجد و در حرم است؟ باید خانه‌های ما در این ایّام حرم باشد، باید اشک‌های ما در خلوت‌ها جاری باشد، باید طلبه‌های عزیزِ ما کمر ببندند و این دل‌ها را با سیمِ ایمان وصل کنند.
و خصوصاً مصیبتِ حضرت زینب سلام الله علیها؛ همه‌ی ائمه علیهم السلام به حضرت زینب سلام الله علیها عنایتِ خاصّی دارند، طلبه‌های عزیز این حالاتِ حضرت زینب سلام الله علیها را برای مردم بازگو کنند که این بی‌بی چقدر تحمّل داشتند، چه صبری، چه عظمتی!
نماز شبِ حضرت زینب سلام الله علیها در شب یازدهم ماه محرم ترک نشد، این‌ها را برای مردم بگویید، این بلاها حواسِ ما را پرت نکند، حضرت زینب سلام الله علیها داغِ حضرت سیّدالشّهداء علیه السلام را دیده بودند، داغِ جوان‌های خود را دیده بودند، داغِ حضرت اباالفضل العباس علیه السلام را دیده بودند، اما نماز شبِ ایشان قطع نشد، در آنجا نماز شبِ خود را خواندند. با اینکه مردها تازیانه‌به‌دست بالای سرِ این‌ها بودند، اما سیمِ دلِ حضرت زینب سلام الله علیها با خدای متعال وصل بود.
در این بلاها گوشه‌ی چادرِ حضرت زینب سلام الله علیها را بگیرید، حالاتِ بی‌بی را بگویید، به مردم بگویید ناله کنند، و دفعِ این بلاها و بلای ابتذال و هرزگی و رباخوری و حرام‌خوری… این‌ها بر سرِ جهانیان بلا آورده است، رشوه‌خواری، حرام‌خواری… ان شاء الله با دعوتِ به توبه و توسّل و مصائبِ اهل بیت علیهم السلام از این پیچ خطرناک هم سالم عبور کنیم و ان شاء الله به ظهورِ آقای خود حضرت حجّت ارواحنا فداه برسیم.
دعا
خدایا! تو را به عصمتِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها، به عصمتِ حضرت زینب کبری سلام الله علیها، به در به دریِ این بانو قسمت می‌دهیم لباسِ ظهور بر قامتِ امام زمان ارواحنا فداه بپوشان.
خدایا! این بلا را مقدّمه‌ی ظهور قرار بده.
خدایا! باطنِ این بلا را برای ما رحمت قرار بده.
خدایا! این تهدید را به فرصت تبدیل بفرما.
خدایا! دیدارِ امام زمان ارواحنا فداه را نصیبِ همه‌ی مردمِ عزیزِ ما و طلبه‌های خوبِ امام زمان ارواحنا فداه بگردان.
خدایا! همه‌ی مریض‌ها، خصوصاً مریض‌های کرونایی را شفاء بده و این مرض را از همه‌ی مؤمنین و از همه‌ی بشریت دور بگردان.
غفرالله لنا و لکم.
ان شاء الله دعای خیرِ شما برای سلامتیِ امام زمان ارواحنا فداه و تعجیل در ظهورِ ایشان و بقاء عمر همراه با سلامتی نایبِ آن بزرگوار، رهبرِ عزیزمان، و همه‌ی کسانی که زمینه‌سازِ ظهور هستند دعای اثرگذار باشد.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
پی نوشت:
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] عیون الحکم و المواعظ، جلد ۱، صفحه ۶۶
[۳] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام، جلد ۴۴، صفحه ۱۳۸ (نص، ، [کفایه الأثر] ، مُحَمَّدُ بْنُ وَهْبَانَ عَنْ دَاوُدَ بْنِ اَلْهَیْثَمِ عَنْ جَدِّهِ إِسْحَاقَ بْنِ بُهْلُولٍ عَنْ أَبِیهِ بُهْلُولِ بْنِ حَسَّانَ عَنْ طَلْحَهَ بْنِ زَیْدٍ اَلرَّقِّیِّ عَنِ اَلزُّبَیْرِ بْنِ عَطَاءٍ عَنْ عُمَیْرِ بْنِ مَانِی اَلْعَبْسِیِّ عَنْ جُنَادَهَ بْنِ أَبِی أُمَیَّهَ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی مَرَضِهِ اَلَّذِی تُوُفِّیَ فِیهِ وَ بَیْنَ یَدَیْهِ طَسْتٌ یُقْذَفُ عَلَیْهِ اَلدَّمُ وَ یَخْرُجُ کَبِدُهُ قِطْعَهً قِطْعَهً مِنَ اَلسَّمِّ اَلَّذِی أَسْقَاهُ مُعَاوِیَهُ فَقُلْتُ یَا مَوْلاَیَ مَا لَکَ لاَ تُعَالِجُ نَفْسَکَ فَقَالَ یَا عَبْدَ اَللَّهِ بِمَا ذَا أُعَالِجُ اَلْمَوْتَ قُلْتُ إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَیْهِ رٰاجِعُونَ ثُمَّ اِلْتَفَتَ إِلَیَّ فَقَالَ وَ اَللَّهِ لَقَدْ عَهِدَ إِلَیْنَا رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَنَّ هَذَا اَلْأَمْرَ یَمْلِکُهُ اِثْنَا عَشَرَ إِمَاماً مِنْ وُلْدِ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَهَ مَا مِنَّا إِلاَّ مَسْمُومٌ أَوْ مَقْتُولٌ ثُمَّ رُفِعَتِ اَلطَّسْتُ وَ بَکَى صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَیْهِ وَ آلِهِ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ عِظْنِی یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ قَالَ نَعَمْ اِسْتَعِدَّ لِسَفَرِکَ وَ حَصِّلْ زَادَکَ قَبْلَ حُلُولِ أَجَلِکَ وَ اِعْلَمْ أَنَّکَ تَطْلُبُ اَلدُّنْیَا وَ اَلْمَوْتُ یَطْلُبُکَ وَ لاَ تَحْمِلْ هَمَّ یَوْمِکَ اَلَّذِی لَمْ یَأْتِ عَلَى یَوْمِکَ اَلَّذِی أَنْتَ فِیهِ وَ اِعْلَمْ أَنَّکَ لاَ تَکْسِبُ مِنَ اَلْمَالِ شَیْئاً فَوْقَ قُوتِکَ إِلاَّ کُنْتَ فِیهِ خَازِناً لِغَیْرِکَ وَ اِعْلَمْ أَنَّ فِی حَلاَلِهَا حِسَابٌ وَ فِی حَرَامِهَا عِقَابٌ وَ فِی اَلشُّبُهَاتِ عِتَابٌ فَأَنْزِلِ اَلدُّنْیَا بِمَنْزِلَهِ اَلْمَیْتَهِ خُذْ مِنْهَا مَا یَکْفِیکَ فَإِنْ کَانَ ذَلِکَ حَلاَلاً کُنْتَ قَدْ زَهِدْتَ فِیهَا وَ إِنْ کَانَ حَرَاماً لَمْ یَکُنْ فِیهِ وِزْرٌ فَأَخَذْتَ کَمَا أَخَذْتَ مِنَ اَلْمَیْتَهِ وَ إِنْ کَانَ اَلْعِتَابُ فَإِنَّ اَلْعِتَابَ یَسِیرٌ وَ اِعْمَلْ لِدُنْیَاکَ کَأَنَّکَ تَعِیشُ أَبَداً وَ اِعْمَلْ لآِخِرَتِکَ کَأَنَّکَ تَمُوتُ غَداً وَ إِذَا أَرَدْتَ عِزّاً بِلاَ عَشِیرَهٍ وَ هَیْبَهً بِلاَ سُلْطَانٍ فَاخْرُجْ مِنْ ذُلِّ مَعْصِیَهِ اَللَّهِ إِلَى عِزِّ طَاعَهِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِذَا نَازَعَتْکَ إِلَى صُحْبَهِ اَلرِّجَالِ حَاجَهٌ فَاصْحَبْ مَنْ إِذَا صَحِبْتَهُ زَانَکَ وَ إِذَا خَدَمْتَهُ صَانَکَ وَ إِذَا أَرَدْتَ مِنْهُ مَعُونَهً أَعَانَکَ وَ إِنْ قُلْتَ صَدَّقَ قَوْلَکَ وَ إِنْ صُلْتَ شَدَّ صَوْلَکَ وَ إِنْ مَدَدْتَ یَدَکَ بِفَضْلٍ مَدَّهَا وَ إِنْ بَدَتْ عَنْکَ ثُلْمَهٌ سَدَّهَا وَ إِنْ رَأَى مِنْکَ حَسَنَهً عَدَّهَا وَ إِنْ سَأَلْتَهُ أَعْطَاکَ وَ إِنْ سَکَتَّ عَنْهُ اِبْتَدَأَکَ وَ إِنْ نَزَلَتْ إِحْدَى اَلْمُلِمَّاتِ بِهِ سَاءَکَ مَنْ لاَ تَأْتِیکَ مِنْهُ اَلْبَوَائِقُ وَ لاَ یَخْتَلِفُ عَلَیْکَ مِنْهُ اَلطَّرَائِقُ وَ لاَ یَخْذُلُکَ عِنْدَ اَلْحَقَائِقِ وَ إِنْ تَنَازَعْتُمَا مُنْقَسِماً آثَرَکَ قَالَ ثُمَّ اِنْقَطَعَ نَفَسُهُ وَ اِصْفَرَّ لَوْنُهُ حَتَّى خَشِیتُ عَلَیْهِ وَ دَخَلَ اَلْحُسَیْنُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ اَلْأَسْوَدُ بْنُ أَبِی اَلْأَسْوَدِ فَانْکَبَّ عَلَیْهِ حَتَّى قَبَّلَ رَأْسَهُ وَ بَیْنَ عَیْنَیْهِ ثُمَّ قَعَدَ عِنْدَهُ فَتَسَارَّا جَمِیعاً فَقَالَ أَبُو اَلْأَسْوَدِ – إِنّٰا لِلّٰهِ إِنَّ اَلْحَسَنَ قَدْ نُعِیَتْ إِلَیْهِ نَفْسُهُ وَ قَدْ أَوْصَى إِلَى اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ تُوُفِّیَ یَوْمَ اَلْخَمِیسِ فِی آخِرِ صَفَرٍ سَنَهَ خَمْسِینَ مِنَ اَلْهِجْرَهِ وَ لَهُ سَبْعٌ وَ أَرْبَعُونَ سَنَهً وَ دُفِنَ بِالْبَقِیعِ .)
[۴] إقبال الأعمال، جلد ۲، صفحه ۶۲۸ (نَقَلْنَاهُ مِنْ کُتُبِ اَلْعِبَادَاتِ عَنِ اَلنَّبِیِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى نَصَبَ فِی اَلسَّمَاءِ اَلسَّابِعَهِ مَلَکاً یُقَالُ لَهُ اَلدَّاعِی فَإِذَا دَخَلَ شَهْرُ رَجَبٍ یُنَادِی [نادى] ذَلِکَ اَلْمَلَکُ کُلَّ لَیْلَهٍ مِنْهُ إِلَى اَلصَّبَاحِ طُوبَى لِلذَّاکِرِینَ طُوبَى لِلطَّائِعِینَ وَ یَقُولُ اَللَّهُ تَعَالَى أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی وَ غَافِرُ مَنِ اِسْتَغْفَرَنِی اَلشَّهْرُ شَهْرِی وَ اَلْعَبْدُ عَبْدِی وَ اَلرَّحْمَهُ رَحْمَتِی فَمَنْ دَعَانِی فِی هَذَا اَلشَّهْرِ أَجَبْتُهُ وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیْتُهُ وَ مَنِ اِسْتَهْدَانِی هَدَیْتُهُ وَ جَعَلْتُ هَذَا اَلشَّهْرَ حَبْلاً بَیْنِی وَ بَیْنَ عِبَادِی فَمَنِ اِعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَیَّ.)
[۵] إقبال الأعمال، جلد ۲، صفحه ۶۲۸ (نَقَلْنَاهُ مِنْ کُتُبِ اَلْعِبَادَاتِ عَنِ اَلنَّبِیِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى نَصَبَ فِی اَلسَّمَاءِ اَلسَّابِعَهِ مَلَکاً یُقَالُ لَهُ اَلدَّاعِی فَإِذَا دَخَلَ شَهْرُ رَجَبٍ یُنَادِی [نادى] ذَلِکَ اَلْمَلَکُ کُلَّ لَیْلَهٍ مِنْهُ إِلَى اَلصَّبَاحِ طُوبَى لِلذَّاکِرِینَ طُوبَى لِلطَّائِعِینَ وَ یَقُولُ اَللَّهُ تَعَالَى أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی وَ غَافِرُ مَنِ اِسْتَغْفَرَنِی اَلشَّهْرُ شَهْرِی وَ اَلْعَبْدُ عَبْدِی وَ اَلرَّحْمَهُ رَحْمَتِی فَمَنْ دَعَانِی فِی هَذَا اَلشَّهْرِ أَجَبْتُهُ وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیْتُهُ وَ مَنِ اِسْتَهْدَانِی هَدَیْتُهُ وَ جَعَلْتُ هَذَا اَلشَّهْرَ حَبْلاً بَیْنِی وَ بَیْنَ عِبَادِی فَمَنِ اِعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَیَّ.)
[۶] از ناحیه مقدّسه به دست شیخ ابو القاسم رحمه الله این دعا در ایّام رجب صادر شده: (اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِالْمَوْلُودَیْنِ فِی رَجَبٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الثَّانِی وَ ابْنِهِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ وَ أَتَقَرَّبُ بِهِمَا إِلَیْکَ خَیْرَ الْقُرَبِ یَا مَنْ إِلَیْهِ الْمَعْرُوفُ طُلِبَ وَ فِیمَا لَدَیْهِ رُغِبَ أَسْأَلُکَ سُؤَالَ مُقْتَرِفٍ مُذْنِبٍ قَدْ أَوْبَقَتْهُ ذُنُوبُهُ وَ أَوْثَقَتْهُ عُیُوبُهُ فَطَالَ عَلَى الْخَطَایَا دُءُوبُهُ وَ مِنَ الرَّزَایَا خُطُوبُهُ یَسْأَلُکَ التَّوْبَهَ وَ حُسْنَ الْأَوْبَهِ وَ النُّزُوعَ عَنِ الْحَوْبَهِ وَ مِنَ النَّارِ فَکَاکَ رَقَبَتِهِ وَ الْعَفْوَ عَمَّا فِی رِبْقَتِهِ فَأَنْتَ مَوْلایَ أَعْظَمُ أَمَلِهِ وَ ثِقَتِهِ [ثِقَتُهُ ] اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُکَ بِمَسَائِلِکَ الشَّرِیفَهِ وَ وَسَائِلِکَ الْمُنِیفَهِ أَنْ تَتَغَمَّدَنِی فِی هَذَا الشَّهْرِ بِرَحْمَهٍ مِنْکَ وَاسِعَهٍ وَ نِعْمَهٍ وَازِعَهٍ وَ نَفْسٍ بِمَا رَزَقْتَهَا قَانِعَهٍ إِلَى نُزُولِ الْحَافِرَهِ وَ مَحَلِّ الْآخِرَهِ وَ مَا هِیَ إِلَیْهِ صَائِرَهٌ)
[۷] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام، جلد ۷۵، صفحه ۳۵۸
[۸] سوره مبارکه نمل، آیه ۶۲ (أَمَّنْ یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَیکشِفُ السُّوءَ وَیجْعَلُکمْ خُلَفاءَ الأَرْضِ)
[۹] مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، جلد ۱۱، صفحه ۳۳۳ (أَ لاَ أُنَبِّئُکُمْ بِدَائِکُمْ مِنْ دَوَائِکُمْ دَاؤُکُمُ اَلذُّنُوبُ وَ دَوَاؤُکُمُ اَلاِسْتِغْفَارُ)
[۱۰] مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، جلد ۷، صفحه ۵۳۵ (طُوبَى لِلذَّاکِرِینَ طُوبَى لِلطَّائِعِینَ … أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی (ذکرنی) مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی … مَنْ دَعَانِی … أَجَبْتُهُ وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیْتُهُ وَ من استغفرنی غفرته وَ مَنِ اسْتَهْدَانِی هَدَیْتُهُ وَ جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَیْنِی وَ بَیْنَ عِبَادِی فَمَنِ اعْتَصَمَ (من تمسّک) بِهِ وَصَلَ إِلَیَّ)
پاسخ دهید