روز شنبه مورخ ۲۱ تیر ماه ۱۳۹۹ جلسه درس اخلاق «آیت الله صدیقی» بعد از اقامه نماز ظهر و عصر از ساعت ۱۳:۳۰ تا ۱۴:۳۰ در مسجد امام رضا علیه السلام حوزه علمیه امام خمینی(ره) برگزار شد که مشروح آن تقدیم می گردد.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
مرورِ جلساتِ قبل
در این حدیثِ شریفِ «عنوان بصری» که جزوِ دستوراتِ کاربردیِ مراقبه است، و اهلِ سیر و سلوک بعنوانِ یک ذخیره‌ی همیشگی و چشمه‌ی جوشان می‌توانند در رفعِ عطشِ خود جرعه‌نوشِ این حدیثِ عرشی و آسمانی باشند، وجود مبارک حضرت جعفر بن محمد الصّادق روحی فداه و سلام الله علیه به «عنوان بصری» فرمودند که «إِنِّی رَجُلٌ مَطْلُوبٌ وَ مَعَ ذَلِکَ لِی أَوْرَادٌ فِی کُلِّ سَاعَهٍ مِنْ آنَاءِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ فَلَا تَشْغَلْنِی عَنْ وِرْدِی»[۲].
در اینجا خیلی مطلب هست که انسان نمی‌تواند از آن عبور کند.
یک نکته این است که بالاخره تا عاشق نشوی به معشوق دست پیدا نمی‌کنی، عاشق هم باید عشقِ خود را در عمل ثابت کند، عاشق هزینه می‌کند، عاشق ناز را تحمّل می‌کند، عاشق در راهِ معشوق به هر مشکلی و به هر مصیبتی صبر می‌کند و تن می‌دهد.
لذا ابتدا حضرت این خطرِ سیاسی و امنیتی را مطرح نمودند و فرمودند: «إِنِّی رَجُلٌ مَطْلُوبٌ»، نکته‌ی دوم این بود که حضرت از همان ابتدا فلش را برای او ترسیم کردند، «لِی أَوْرَادٌ فِی کُلِّ سَاعَهٍ مِنْ آنَاءِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ»، قلّه این است، اگر کسی می‌خواهد جعفری و موالی باشد و حضرت امام جعفر صادق علیه السلام او را به شاگردی بپذیرند باید بداند که امامِ او دوامِ ذکر دارد، «وَاجْعَلْ لِسانی بِذِکْرِکَ لَهِجَاً»[۳]، حضرت در این وادی لحظه‌ای فارغ نیستند، تعبیرِ خیلی صریحی است، «لِی أَوْرَادٌ فِی کُلِّ سَاعَهٍ مِنْ آنَاءِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ»، منظور از «ساعه» زمان است، من در همه‌ی لحظاتِ شب و روزِ خود برنامه‌ی ذکر دارم.
لحظاتِ ولی خدا
این عبارتی که در زیارتِ حضرت حجّت ارواحنا فداه (آل یاسین) که حدیثِ قدسی است و کلام الله است و مانندِ زیارتِ عاشوراست، آنجا به حضرت عرض میکنیم که «السَّلاَمُ عَلَیْکَ فِی آنَاءِ لَیْلِکَ وَ أَطْرَافِ نَهَارِکَ»[۴]، آناء لیل و اطرافِ نهار حضرت حجّت ارواحنا فداه «نور» است، نورِ ارتباط با خدای متعال است، و این دعای کریمه‌ای که در مورد حضرت یحیی علیه السلام و حضرت عیسی علیه السلام که دارد «وَ سَلامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَ یَوْمَ یَمُوتُ وَ یَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا»[۵]، و در موردِ دیگری دارد «وَالسَّلَامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدتُّ وَیَوْمَ أَمُوتُ وَیَوْمَ أُبْعَثُ حَیًّا»[۶]، حضرت حق شبِ قدر را توصیف کردند، ویژگی‌های شبِ قدر را برای مهاجر الی الله مطرح فرمودند، یکی از آن‌ها این است که «سَلامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ»[۷].
این «سلام» همان اخلاص است، «یَوْمَ لا یَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ * إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ»[۸]، اگر قلب سالم باشد حقیقتِ دل این است که «القَلْبُ حَرَمُ اللهِ فَلا تُسْکِنْ فِی حَرَمِ الله غیَرَ الله»، اگر غیر از خدا در دل بیاید علامتِ ناسالمی است.
قلبِ سلیم چه قلبی است که روزِ قیامت فقط آن دل نافع است؟ قلبی است که از ما سوی الله خالی است، دل باید دربست در اختیارِ خدا باشد، وِردِ بی‌دل هم فایده‌ای ندارد، لذا وجود نازنین حضرت امام جعفر صادق علیه السلام شأنِ امامت را هم برای ما بازگو کرده‌اند، امام کسی است که هیچ لحظه‌ای از لحظاتِ عمرِ شریفِ ایشان بدونِ یادِ خدای متعال نیست، «الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ»[۹]، دوامِ ذکر دارد، و اگر ذکر نباشد علامتِ بیماریِ دل است، همانطور که اگر وجودِ انسان سالم باشد اشتهاء و غذا دارد و از غذا لذّت می‌برد، خوراکِ دلِ سالم «ذکر» است و از ذکر هم لذّت می‌برد، «اللهمّ الرزُقنی حَلاوَهَ ذِکرِک»، و این دعای شریف هفتم صحیفه نوریه‌ی امام زین العابدین صلوات الله علیه که حضرت آقا در دورانِ کرونا توصیه فرمودند، آنجا یکی از چیزهایی که هست و عبد از بارگاهِ ربوبی درخواست می‌کند و حضرت زین العابدین صلوات الله علیه درخواست کرده‌اند این است که «وَ أَذِقْنِی حَلَاوَهَ الصُّنْعِ فِیمَا سَأَلْتُ، وَ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَهً وَ فَرَجاً هَنِیئاً، وَ اجْعَلْ لِی مِنْ عِنْدِکَ مَخْرَجاً وَحِیّاً. وَ لَا تَشْغَلْنِی بِالِاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِکَ، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِکَ»[۱۰]، خدایا! این خواسته‌های من طوری نباشد که من را از اجرای دستوراتِ تو… که خودِ اجرای دستور «ذکر» است، ذکرِ عملی، ذکرِ اخلاقی، ذکرِ قلبی، ذکرِ با همه‌ی وجود، اصلاً همه‌ی وجودِ او مالِ خدای متعال است، لذا ذکرِ قلبی انسان را از ذکرِ بدنی بی‌نیاز نمی‌کند، بدن هم برای خدای متعال است، زبان هم برای خدای متعال است، چشم هم برای خدای متعال است، ملک باید در اختیارِ مالک باشد، باید همه‌ی ملک تحتِ تصرّفِ مالکِ ملک باشد.
لذا این‌هایی که فکر می‌کنند واصلِ به حق می‌شوند و دیگر نیازی به نماز و این حرف‌ها ندارند، این‌ها بخشی از وجودِ انسان را از تشرّفِ به اجرای مأموریتِ حق تعالی منها می‌کنند و برای او محرومیّت بوجود می‌آورند.
هیچ کسی مانندِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و اهل بیت علیهم السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در محبّتِ خدای متعال «تمام» نیست، در زیارتِ جامعه کبیره در موردِ این بزرگواران عرضه می‌داریم که «التَّامِّینَ فِی مَحَبَّهِ اللَّه»[۱۱]، در محبّتِ خدای متعال تامّ تام هستند، یعنی دلِ این بزرگواران ذوبِ حق تعالی است، قلبِ این بزرگواران عرشِ رحمان است و «الرَّحْمنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى»[۱۲]، خدای متعال دلِ این بزرگواران را همیشه تحتِ تصرّفِ خود دارد و قلوبِ مبارک و طاهرِ این بزرگواران «وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّه»[۱۳]، فرمود قلوبِ ما اوعیه‌ی مشیّتِ خدای متعال است، ظرفِ مشیّتِ پروردگارِ متعال است، و خدای متعال بر این دل استقرار و تصرّف و ولایت دارد، «إِنَّ وَلِیِّیَ اللَّهُ الَّذِی نَزَّلَ الْکِتابَ وَ هُوَ یَتَوَلَّى الصَّالِحِینَ»[۱۴].
در زیارت جامعه ائمه المؤمنین که جزوِ زیاراتِ دل‌انگیزی است که از حضراتِ معصومین علیهم السلام سفره‌ی دلِ زائر قرار گرفته است و زائر را به طواف وامی‌دارد، در این زیارتنامه هم به ما اینطور القاء فرموده‌اند: «وَلَکُمُ الْقُلُوبُ الَّتی تَوَلَّی اللهُ رِیاضَتَها بِالْخَوْفِ وَالرَّجآءِ»[۱۵] اصلاً دلِ شما متولّی دارد، لحظه‌ای نیست که این دل رها شده باشد.
این لحظاتِ شب و روز است که حضرت امام جعفر صادق صلوات الله علیه به این فردی که تشنه‌ی چشمه‌ی معرفتِ امام صادق علیه السلام شده است و در پایانِ عمرِ خود و در کِبَرِ سِنّ خود به آب رسیده است، حضرت از ابتدا به او خط دادند، کسی می‌تواند از وجودِ امام استفاده کند که ضایعاتِ عمری نداشته باشد، هر مقداری از عمرِ ما که برای خدای متعال نباشد ضایع شده است، طعمه‌ی شیطان است و شیطان استفاده کرده است، «وَ عَمِّرْنِی مَا کانَ عُمُرِی بِذْلَهً فِی طَاعَتِک، فَإِذَا کانَ عُمُرِی مَرْتَعاً لِلشَّیطَانِ فَاقْبِضْنِی إِلَیک قَبْلَ أَنْ یسْبِقَ مَقْتُک إِلَی»[۱۶]، دعای مکارم الاخلاق است دیگر، خدایا! عمرِ من را بذله‌ی طاعتِ خودت قرار بده. دیده‌اید این مستخدمینِ رستوران‌ها لباسِ مخصوص دارند، آن «بذله» است، که به آن شناخته می‌شود، اگر کسی بخواهد پذیرایی بشود او را صدا می‌زند. پوششِ انسان باید اینطور باشد که به این عنوان شناخته بشود، اگر اینطور بودیم عمر عمرِ خوبی است، ما گارسونِ دستگاهِ خدای متعال هستیم، کارِ ما این است، اجرای دستور میکنیم، اگر این نبود مرتعِ شیطان است. هر کسی غفلت دارد، سرگرمی‌های غیرمعرفتی دارد، عمرِ او مرتعِ شیطان است، شیاطین در وجودِ ما می‌چرند. به خدای متعال پناه می‌بریم.
شنونده نباشید، گیرنده باشید
این سومین دستور است: «فَلَا تَشْغَلْنِی عَنْ وِرْدِی»، انسان باید همانطور که قدرِ عمرِ خود را می‌داند قدرِ عمرِ اولیای خدا را نیز بداند. اگر جدّی بودی و می‌خواستی در او ذوب بشوی به سراغِ او برو، که در آن صورت، او وقتی از ذکرِ خود ذکرِ دیگری را انتخاب می‌کند که پرداختن به شما و دست‌گیری از شما برای بردنِ نزدِ خدای متعال باشد عمرِ او ضایع نمی‌شود، اما اگر بازیگری می‌کنی و از این و آن ذکر می‌خواهی و اهلِ ذکر هم نیستی، او را مشغول می‌کنی، بدونِ اینکه ما به ازایی داشته باشند.
مرحوم آیت الله بهجت روحی فداه فرموده بودند که اگر می‌دانستید من در حالِ صحبت با چه کسی هستم من را مشغول نمی‌کردید.
«طاووس یمانی» وقتی در کنارِ بیتِ خدا که کعبه است آن ناله‌های جانسوزِ امام زین العابدین صلوات الله علیه را دریافت کرد، خودِ او برای خلوت رفته بود و فکر نمی‌کرد در آن وقتِ شب کسی آنجا باشد، ولی وقتی وارد شد دیدی طنینِ ناله‌ی امام زین العابدین علیه السلام چه فضایی درست کرده است، مبهوت شد که این چه شخصی است که این حال و شور را دارد؟ بالاخره رسید و دید حضرت سجّاد علیه السلام است و وقتی رسید که حضرت مدهوش شده بودند، و بر حسبِ نقل سرِ امام را به دامان گرفت و اشک‌های او به صورتِ حضرت ریخت، حضرت چشمانِ مبارکِ خویش را باز کردند و فرمودند: «مَنِ الّذی أشغلَنی عن ذکر مولای؟»… «فَلَا تَشْغَلْنِی عَنْ وِرْدِی».
انصافاً وقتِ هر کسی را که می‌خواهید بگیرید، چه شاگردِ شما، چه استادِ شما، چه دوستانِ شما، ببینید چه چیزی از او می‌گیرید و چه چیزی به او می‌دهید؟ او عمرِ خود را به شما می‌دهد.
در این جلسه‌ی نورانی که این همه علما و فضلاء که همه بهتر از من هستند، شما عمرِ خودتان را اینجا صرف می‌کنید، چه چیزی بدست می‌آورید؟ امام هشدار دادند، به طلبه، به علما، «فَلَا تَشْغَلْنِی عَنْ وِرْدِی»، آیا می‌دانی در حالِ گرفتنِ چه چیزی از من هستی؟ آیا می‌دانی چه فرصتی را به خودت اختصاص می‌دهی؟ اگر نااهل باشی پاسخِ این مقدار عمرِ یک بزرگی و یک عظیمی را روز قیامت نداری، مطالب مطالبِ خیلی باارزشی است، این‌ها برای شما سرمایه است، حواسِ ما جمع باشد، یا مفید باشیم یا مستفید باشیم.
وجود نازنین آقا حضرت موسی بن جعفر روحی فداه فرمودند: «کُنْ عَالِماً نَاطِقاً أَوْ مُسْتَمِعاً وَاعِیاً»[۱۷] یا عالِم باش و جوششِ علمِ تو تشنگان را سیراب کند، به آن‌ها مایه‌ی حیاتی بدهد، یا «مُسْتَمِعاً وَاعِیاً»، هر مستمعی «واع» نیست، «إِنَّ هذهِ الْقُلُوبَ أَوْعِیَهٌ فَخَیْرُهَا أَوْعَاهَا»[۱۸]، ظرف باشید، این انوارِ درخشانی که از این روایات و آیات در وجودِ شما قرار می‌گیرد را متمکّن کنید، شنونده نباشید، گیرنده باشید، «أَوْ مُسْتَمِعاً وَاعِیاً»، هر شنونده‌ای گیرنده نیست، بگیرید، نگه دارید، از آن بهره ببرید.
روضه حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه
صلی الله علیک یا اباعبدالله
بنظر می‌رسد که حضرت آقای آقازاده همّت دارند که با شما راه بروند و شما را در ابعادِ مختلف صاحبِ سرمایه برای عالَمِ آخرت قرار بدهند، لذا به من گفته بودند دو سه نکته را خدمت شما عرض کنیم که همه‌ی آن‌ها جزوِ مراقبات است.
در رأسِ آن مسئله‌ی غدیر است. عید غدیر جزوِ اموری است که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها قربانیِ آن هستند، و این عبارتی که به «محمود بن لبید» که می‌گوید گذرِ من به کنارِ قبور شهدای اُحُد افتاد و از آنجا عبور می‌کردم و ناله‌های جانسوزِ دخترِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم من را از حرکت بازداشت، دیگر نمی‌توانستم قدم بردارم، گریه‌های حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها گریه‌های خیلی عجیبی بود، ایستادم تا اینکه طوفانِ وجودِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها فرونشست و جلو رفتم، عرضه داشتم: بی‌بی جان! با این ناله‌های شما بندِ دلِ من پاره شد، این چطور گریه کردن است؟ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها فرمودند: چرا تعجّب می‌کنی؟ نمی‌دانی چه پشتوانه‌ای را از دست داده‌ای، بعد عرضه داشتم: بی‌بی جان! خودِ شما در موردِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه چیزی از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم شنیده‌اید؟ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها فرمودند: مگر می‌شود غدیر را فراموش کرد؟ آیا شما غدیر را فراموش کرده‌اید؟
این توصیه‌ی مادر است، غدیر را هیچ وقت فراموش نکنید، اگر غدیر را فراموش نمی‌کردند آن لشکر ملعون حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه را محاصره نمی‌کردند، «کُلٌّ یَتَقَرَّبونَ اِلَی اللّهِ بِدَمِهِ»، آن‌ها با ادّعای دین و انگیزه‌ی مذهبی حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه را می‌زدند، بعضی با شمیر، بعضی با نیزه، بعضی با تیر، حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه را تیرباران کرده بودند، بدنِ نازنینِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها پُر از تیر بود، بعضی با عصا می‌زدند، بعضی با چوب می‌زدند، آن‌هایی هم که دور بودند دامان‌های خود را پُر از سنگ کرده بودند، آنقدر سنگ و تیر زده بودند… امان از دلِ حضرت زینب کبری سلام الله علیها… ایشان آمدند و دیدند سنگ‌ها و چوب‌ها و شمشیرشکسته‌ها مانندِ تَل روی بدن را پوشش داده است…
لا حول و لا قوّه الا بالله العلی العظیم
نکاتی در موردِ اهمیّت عید غدیر
بنابراین هم برای غدیر ابتکار به خرج بدهید، هم گروه تبلیغِ ما و همه‌ی شما مبلّغین غدیر را بزرگ بدارید، غدیر را تجلیل کنید، غدیر را در زندگیِ مردم ببرید، غدیر را در کوچه و خیابان ببرید، غدیر را در دانشگاه و دبستان ببرید، غدیر را در خانه‌ها و بزرگراه‌ها ببرید، حتّی غدیر را در بیابان‌ها ببرید، همه‌جا جلوه و آرمِ غدیر باشد، غدیر را آنطور که ائمه‌ی ما می‌پسندند و می‌پسندیدند… حضرت رضا صلوات الله علیه چه آداب و مناسکی برای غدیر اجراء می‌کردند، ان شاء الله شما هم به تناسبِ روز برای غدیر کمر ببندید، فکر ارائه کنید، طرح ارائه کنید، هنر به خرج بدهید، هم خودتان و هم ان شاء الله اگر چیزهای جدیدی داشتید با بنیاد بین المللیِ غدیر هم مرتبط بشوید و از آن کانال در سطحِ کشور و وزارتخانه‌ها و نهادها و سازمان‌ها و جای جای مملکت وصل بشوید، نسبت به این موضوع بی‌تفاوت نباشید، قربه الی الله با حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها همراهی کنید، گریه‌های حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها تبلیغِ غدیر بود و ایشان هنرمندانه عمل کردند، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها غدیر را با پهلو و اشک و ناله و شعار و عملِ خویش نگه داشتند.
و دیگر اینکه یک چلّه به محرّم داریم، ان شاء الله هر کسی یک چلّه‌ای داشته باشد.
ذکرِ خاصّ ما کجاست؟
یک وقتی ما از آقای بهجت روحی فداه ذکر خواستیم، آقا فرمودند: شما این ادعیه‌ی مأثوره را بخوانید، ایشان خیلی می‌خواستند که ما آدم بشویم، می‌خواستند ما را در خط قرار بدهند… دعاهای اهل بیت علیهم السلام قرآن صاعد است دیگر، و واقعاً اگر کسی اهل باشد این را می‌فهمد که این ادعیه قرآن صاعد است، و این قرآن‌های ناطقِ ما که همه نورِ واحد هستند و حقیقتِ قرآن این‌ها هستند، این‌ها خواسته‌اند ما را بهمراهِ این ادعیه بالا ببرند، خودشان قرآن هستند و این دعاها تجلّیاتِ قرآنی این بزرگواران است، قرآن صاعد است. آقای بهجت اعلی الله مقامه الشّریف به من فرمودند: شما این دعاها را بخوانید، به یک جاهایی می‌رسید که می‌بینید آن قسمت با وجودِ شما یک طورِ دیگری است، آن ذکرِ مخصوصِ شماست.
یعنی بی‌زحمت به دنبالِ ذکر نگردید، نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود، خودت را در این دعاها محک بزن و اهلیّتِ خودت را ببین، یک مرتبه در این دعاها بگرد، در این دریا بیفت و شنا کن، خودِ تو به این لؤلؤ و مرجانی که در این دریا بعنوانِ ذکرِ شماست خواهی رسید، نگشته و کار نکرده می‌خواهی ذکر پیدا کنی؟ این کارِ عبثی است.
اگر شما به انسانی که عطش ندارد آب بدهید او بالا می‌آورد، نه تنها استفاده نمی‌کند بلکه بالا می‌آورد.
خواستند بفرمایند که آدم شو و اول برو و عطش پیدا کن، آب کم جو تشنگی آور بدست، اگر انسان عطش داشته باشد از آسمان و زمین برای او می‌جوشد، ولی انسانی که بیمار شده است و عطش را احساس نمی‌کند، هرچه به او بدهید متوجّه نمی‌شود، اگر شما جلوی پای یک شخصِ نابینا جواهرات بریزید متوجّه نمی‌شود چه خبر است، ابتدا باید چشمِ خودت را باز کنی، تو نابینا هستی، چشمِ خودت را باز کن و ببین برای تو چقدر جواهرات ریخته‌اند… بعد هم عنایتی فرمودند.
و حالا هر کسی یک چیزی دارد، یک کسی از حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها درخواستِ معنایی داشته است و حضرت همانجا جواب داده بودند و به ایشان فرموده بودند «دعای توسّل».
دعای توسّل و زیارت جامعه افقِ واحدی دارند، لذا حال بعضی از دوستان یک چلّه دعای توسّل بطورِ جمعی یا فردی داشته باشند، اگر شما طلبه‌ها نتوانید این بلای جهانی را دفع کنید، اگر شما عُرضه نداشته باشید، اگر نوکریِ شما نوکری نباشد…
مسافرینِ سفرِ دریایی به «معروف کرخی» گفتند که فصل فصلی است که دریا طوفانی است، نگران هستیم، آن زمان هم کشتی‌ها اینطور نبود، گفته بودند ما نگران هستیم که غرق بشویم، ایشان فرموده بودند: هر زمان که دریا طوفانی شد به دریا بگویید که «معروف کرخی» گفته است که آرام باش تا ما عبور کنیم. این‌ها به سفر رفتند و برگشتند، آمدند و از «معروف کرخی» تقدیر و تشکّر کردند و گفتند: آقا! هر زمانی که خطر پیش آمد ما پیامِ شما را به دریا رساندیم و دریا برای ما آرام شد.
این خبر به حضرت رضا سلام الله علیه رسید و حضرت «معروف» را خواستند و فرمودند: با چه جرأتی این کار را کردی؟ گفت: کسی که سی سال سر به آستانِ امام رضا صلوات الله علیه گذاشته باشد و نوکرِ امام رضا علیه السلام باشد، آیا این کارِ بزرگی است که دریا از او اطاعت کند؟
آیا یعنی شما نوکرِ امام زمان ارواحنا فداه نیستید؟ یعنی آقای شما هیچ حسابی برای شما باز نکرده‌اند؟ این طوفانِ بی‌دینی که بدتر از ویروسِ کرونا است، این طوفانِ نفاق، این موجِ سهمگینِ مادّیت و اشرافی‌گری که حتّی اگر طلبه‌ها هم به خدای متعال و امام زمان ارواحنا فداه اعتماد نکنند و خیال کنند که صاحبِ آن‌ها این‌ها را فراموش کرده است و این‌ها را اداره نمی‌کند… این ویروس است، این خطرناک است، کمی دامانِ امام زمان ارواحنا فداه را بگیریم و بگوییم آقا جان! به ما هم مدالِ نوکری بدهید! که اگر نوکر شدید آن وقت یک چلّه دعای توسّلِ شما قطعاً اثر می‌کند، قطعاً در جَوّ جهانی اثر می‌کند، یک نمونه‌ی آن «معروف کرخی» است، و خیلی از این نمونه‌ها در کسانی که در خدمتِ امام زمانِ خود بوده‌اند، فراوان از این نمونه‌ها وجود دارد.
حال می‌خواهید دعای توسّل را بخوانید، خودِ این «یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ» جزوِ ختوماتی است که برای هر چیزی عددِ خاصّی دارد، بعضی از شما در این خط بالا بروید، بعضی‌ها یک چلّه نمازِ استغاثه به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بخوانید، یک چلّه نماز امام زمان ارواحنا فداه بخوانید، یک چلّه زیارت عاشورا بخوانید.
نمی‌دانم! آقای بهجت اعلی الله مقامه الشّریف به من فرمودند باید همه‌ی این‌ها را مرور کنی، بعد ذکرِ خودت را در این‌ها پیدا می‌کنی، ولی یک چلّه‌ای را شروع کنید، این فرعِ بر چلّه‌ی ترکِ گناه است، اگر گناه بیاید همه‌ی این‌ها می‌رود، «إِنَّمَا یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِینَ»[۱۹]، سوراخِ این ظرفِ سوراخِ خودتان را ببندید، وگرنه هرچه آب بیاید می‌رود، جمع نمی‌شود که سدّی بشود و دشتی را سیراب کند، ابتدا باید این سوراخِ دل را ترمیم کرد، اول باید این خلل و فُرَجِ دل را گرفت تا شیاطین وارد نشوند، بعد آنوقت در آن دلی که شیطان جرأتِ ورود به آن را ندارد خیلی خبرها هست، عالَم را تحتِ تأثیرِ خود قرار می‌دهد.
امیدوارم ان شاء الله هم برای محرّم نقشه داشته باشید و هم تا محرّم ان شاء الله گوشه‌ی چادرِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و حضرت زینب کبری سلام الله علیها را بگیرید، و ان شاء الله ما هم آثار و برکاتِ این اعمال را ببینیم و دستِ ما بیچاره‌ها را هم بگیرید، شما جوان و جوانمرد هستید، نباید راضی بشوید که من جهنّمی بشوم، ان شاء الله ما را هم با خودتان به سوی مولا و سیّد خودتان ببرید.
دعا
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم امام زمان ارواحنا فداه را برسان.
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم نوکریِ ما را حقیقی قرار بده.
خدایا! ما را در نوکریِ خودمان مرغوبِ مولای ما امام زمان ارواحنا فداه قرار بده.
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهم ما را رد شده از این کلاس قرار نده.
خدایا! عاقبتِ امرمان را ختم به خیر بفرما.
خدایا! به ما اخلاص بده.
خدایا! لذّتِ بندگی را به ما بچشان.
خدایا! لذّتِ علم و آن هم با انگیزه‌ی تقرّبِ خودت را به ما بچشان.
خدایا! ما را اهلِ سحر قرار بده.
خدایا! استغفارِ سحر را روزیِ جانِ ما بگردان.
خدایا! به ما اشکِ سحر عنایت بفرما.
خدایا! همه‌ی گناهانِ ما را ببخش و بیامرز.
خدایا! توفیقِ توبه‌ی نصوح به همه‌ی ما روزی بفرما.
خدایا! این مملکت را از شرّ منافقین حفظ بفرما.
خدایا! این شبکه‌های فساد را به روی این مردم و جوان‌ها مسدود بفرما.
خدایا! شبکه‌های نور و رحمت را باز بگردان.
خدایا! سایه پُربرکتِ رهبرِ بزرگوارمان را بر سرِ ما مستدام بفرما.
خدایا! همه‌ی مریض‌ها، مریض‌های مورد نظر، مریضه‌ی علویّه، مریضه‌ی جان، مریضِ سیّد، خدایا! تو را به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و حضرت موسی بن جعفر سلام الله علیه قسم می‌دهیم شفای عاجل و کامل روزی‌شان بفرما.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] بحار الانوار، جلد ۱، صفحه ۲۲۴( أَقُولُ وَجَدْتُ بِخَطِّ شَیْخِنَا الْبَهَائِیِّ قَدَّسَ اللَّهُ رُوحَهُ مَا هَذَا لَفْظُهُ قَالَ الشَّیْخُ شَمْسُ الدِّینِ مُحَمَّدُ بْنُ مَکِّیٍّ نَقَلْتُ مِنْ خَطِّ الشَّیْخِ أَحْمَدَ الْفَرَاهَانِیِّ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ عُنْوَانَ الْبَصْرِیِّ وَ کَانَ شَیْخاً کَبِیراً قَدْ أَتَى عَلَیْهِ أَرْبَعٌ وَ تِسْعُونَ سَنَهً قَالَ کُنْتُ أَخْتَلِفُ إِلَى مَالِکِ بْنِ أَنَسٍ سِنِینَ فَلَمَّا قَدِمَ جَعْفَرٌ الصَّادِقُ ع الْمَدِینَهَ اخْتَلَفْتُ إِلَیْهِ وَ أَحْبَبْتُ أَنْ آخُذَ عَنْهُ کَمَا أَخَذْتُ عَنْ مَالِکٍ فَقَالَ لِی یَوْماً إِنِّی رَجُلٌ مَطْلُوبٌ وَ مَعَ ذَلِکَ لِی أَوْرَادٌ فِی کُلِّ سَاعَهٍ مِنْ آنَاءِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ فَلَا تَشْغَلْنِی عَنْ وِرْدِی وَ خُذْ عَنْ مَالِکٍ وَ اخْتَلِفْ إِلَیْهِ کَمَا کُنْتَ تَخْتَلِفُ إِلَیْهِ فَاغْتَمَمْتُ مِنْ ذَلِکَ وَ خَرَجْتُ مِنْ عِنْدِهِ وَ قُلْتُ فِی نَفْسِی لَوْ تَفَرَّسَ فِیَّ خَیْراً لَمَا زَجَرَنِی عَنِ الِاخْتِلَافِ إِلَیْهِ وَ الْأَخْذِ عَنْهُ فَدَخَلْتُ مَسْجِدَ الرَّسُولِ ص وَ سَلَّمْتُ عَلَیْهِ ثُمَّ رَجَعْتُ مِنَ الْغَدِ إِلَى الرَّوْضَهِ وَ صَلَّیْتُ فِیهَا رَکْعَتَیْنِ وَ قُلْتُ أَسْأَلُکَ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ أَنْ تَعْطِفَ عَلَیَّ قَلْبَ جَعْفَرٍ وَ تَرْزُقَنِی مِنْ عِلْمِهِ مَا أَهْتَدِی بِهِ إِلَى صِرَاطِکَ الْمُسْتَقِیمِ وَ رَجَعْتُ إِلَى دَارِی مُغْتَمّاً وَ لَمْ أَخْتَلِفْ إِلَى مَالِکِ بْنِ أَنَسٍ لِمَا أُشْرِبَ قَلْبِی مِنْ حُبِّ جَعْفَرٍ فَمَا خَرَجْتُ مِنْ دَارِی إِلَّا إِلَى الصَّلَاهِ الْمَکْتُوبَهِ حَتَّى عِیلَ صَبْرِی فَلَمَّا ضَاقَ صَدْرِی تَنَعَّلْتُ وَ تَرَدَّیْتُ وَ قَصَدْتُ جَعْفَراً وَ کَانَ بَعْدَ مَا صَلَّیْتُ الْعَصْرَ فَلَمَّا حَضَرْتُ بَابَ دَارِهِ اسْتَأْذَنْتُ عَلَیْهِ فَخَرَجَ خَادِمٌ لَهُ فَقَالَ مَا حَاجَتُکَ فَقُلْتُ السَّلَامُ عَلَى الشَّرِیفِ فَقَالَ هُوَ قَائِمٌ فِی مُصَلَّاهُ فَجَلَسْتُ بِحِذَاءِ بَابِهِ فَمَا لَبِثْتُ إِلَّا یَسِیراً إِذْ خَرَجَ خَادِمٌ فَقَالَ ادْخُلْ عَلَى بَرَکَهِ اللَّهِ فَدَخَلْتُ وَ سَلَّمْتُ عَلَیْهِ فَرَدَّ السَّلَامَ وَ قَالَ اجْلِسْ غَفَرَ اللَّهُ لَکَ فَجَلَسْتُ فَأَطْرَقَ مَلِیّاً ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ وَ قَالَ أَبُو مَنْ قُلْتُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ قَالَ ثَبَّتَ اللَّهُ کُنْیَتَکَ وَ وَفَّقَکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ مَا مَسْأَلَتُکَ فَقُلْتُ فِی نَفْسِی لَوْ لَمْ یَکُنْ لِی مِنْ زِیَارَتِهِ وَ التَّسْلِیمِ غَیْرُ هَذَا الدُّعَاءِ لَکَانَ کَثِیراً ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ ثُمَّ قَالَ مَا مَسْأَلَتُکَ فَقُلْتُ سَأَلْتُ اللَّهَ أَنْ یَعْطِفَ قَلْبَکَ عَلَیَّ وَ یَرْزُقَنِی مِنْ عِلْمِکَ وَ أَرْجُو أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى أَجَابَنِی فِی الشَّرِیفِ مَا سَأَلْتُهُ فَقَالَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ لَیْسَ الْعِلْمُ بِالتَّعَلُّمِ إِنَّمَا هُوَ نُورٌ یَقَعُ فِی قَلْبِ مَنْ یُرِیدُ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَنْ یَهْدِیَهُ فَإِنْ أَرَدْتَ الْعِلْمَ فَاطْلُبْ أَوَّلًا فِی نَفْسِکَ حَقِیقَهَ الْعُبُودِیَّهِ وَ اطْلُبِ الْعِلْمَ بِاسْتِعْمَالِهِ وَ اسْتَفْهِمِ اللَّهَ یُفْهِمْکَ قُلْتُ یَا شَرِیفُ فَقَالَ قُلْ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ قُلْتُ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ مَا حَقِیقَهُ الْعُبُودِیَّهِ قَالَ ثَلَاثَهُ أَشْیَاءَ أَنْ لَا یَرَى الْعَبْدُ لِنَفْسِهِ فِیمَا خَوَّلَهُ اللَّهُ مِلْکاً لِأَنَّ الْعَبِیدَ لَا یَکُونُ لَهُمْ مِلْکٌ یَرَوْنَ الْمَالَ مَالَ اللَّهِ یَضَعُونَهُ حَیْثُ أَمَرَهُمُ اللَّهُ بِهِ وَ لَا یُدَبِّرُ الْعَبْدُ لِنَفْسِهِ تَدْبِیراً وَ جُمْلَهُ اشْتِغَالِهِ فِیمَا أَمَرَهُ تَعَالَى بِهِ وَ نَهَاهُ عَنْهُ فَإِذَا لَمْ یَرَ الْعَبْدُ لِنَفْسِهِ فِیمَا خَوَّلَهُ اللَّهُ تَعَالَى مِلْکاً هَانَ عَلَیْهِ الْإِنْفَاقُ فِیمَا أَمَرَهُ اللَّهُ تَعَالَى أَنْ یُنْفِقَ فِیهِ وَ إِذَا فَوَّضَ الْعَبْدُ تَدْبِیرَ نَفْسِهِ عَلَى مُدَبِّرِهِ هَانَ عَلَیْهِ مَصَائِبُ الدُّنْیَا وَ إِذَا اشْتَغَلَ الْعَبْدُ بِمَا أَمَرَهُ اللَّهُ تَعَالَى وَ نَهَاهُ لَا یَتَفَرَّغُ مِنْهُمَا إِلَى الْمِرَاءِ وَ الْمُبَاهَاهِ مَعَ النَّاسِ فَإِذَا أَکْرَمَ اللَّهُ الْعَبْدَ بِهَذِهِ الثَّلَاثَهِ هَان عَلَیْهِ الدُّنْیَا وَ إِبْلِیسُ وَ الْخَلْقُ وَ لَا یَطْلُبُ الدُّنْیَا تَکَاثُراً وَ تَفَاخُراً وَ لَا یَطْلُبُ مَا عِنْدَ النَّاسِ عِزّاً وَ عُلُوّاً وَ لَا یَدَعُ أَیَّامَهُ بَاطِلًا فَهَذَا أَوَّلُ دَرَجَهِ التُّقَى قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَهُ نَجْعَلُها لِلَّذِینَ لا یُرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ الْعاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ قُلْتُ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَوْصِنِی قَالَ أُوصِیکَ بِتِسْعَهِ أَشْیَاءَ فَإِنَّهَا وَصِیَّتِی لِمُرِیدِی الطَّرِیقِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى وَ اللَّهَ أَسْأَلُ أَنْ یُوَفِّقَکَ لِاسْتِعْمَالِهِ ثَلَاثَهٌ مِنْهَا فِی رِیَاضَهِ النَّفْسِ وَ ثَلَاثَهٌ مِنْهَا فِی الْحِلْمِ وَ ثَلَاثَهٌ مِنْهَا فِی الْعِلْمِ فَاحْفَظْهَا وَ إِیَّاکَ وَ التَّهَاوُنَ بِهَا قَالَ عُنْوَانُ فَفَرَّغْتُ قَلْبِی لَهُ فَقَالَ أَمَّا اللَّوَاتِی فِی الرِّیَاضَهِ فَإِیَّاکَ أَنْ تَأْکُلَ مَا لَا تَشْتَهِیهِ فَإِنَّهُ یُورِثُ الْحِمَاقَهَ وَ الْبُلْهَ وَ لَا تَأْکُلْ إِلَّا عِنْدَ الْجُوعِ وَ إِذَا أَکَلْتَ فَکُلْ حَلَالًا وَ سَمِّ اللَّهَ وَ اذْکُرْ حَدِیثَ الرَّسُولِ ص مَا مَلَأَ آدَمِیٌّ وِعَاءً شَرّاً مِنْ بَطْنِهِ فَإِنْ کَانَ وَ لَا بُدَّ فَثُلُثٌ لِطَعَامِهِ وَ ثُلُثٌ لِشَرَابِهِ وَ ثُلُثٌ لِنَفَسِهِ وَ أَمَّا اللَّوَاتِی فِی الْحِلْمِ فَمَنْ قَالَ لَکَ إِنْ قُلْتَ وَاحِدَهً سَمِعْتَ عَشْراً فَقُلْ إِنْ قُلْتَ عَشْراً لَمْ تَسْمَعْ وَاحِدَهً وَ مَنْ شَتَمَکَ فَقُلْ لَهُ إِنْ کُنْتَ صَادِقاً فِیمَا تَقُولُ فَأَسْأَلُ اللَّهَ أَنْ یَغْفِرَ لِی وَ إِنْ کُنْتَ کَاذِباً فِیمَا تَقُولُ فَاللَّهَ أَسْأَلُ أَنْ یَغْفِرَ لَکَ وَ مَنْ وَعَدَکَ بِالْخَنَا فَعِدْهُ بِالنَّصِیحَهِ وَ الرِّعَاءِ وَ أَمَّا اللَّوَاتِی فِی الْعِلْمِ فَاسْأَلِ الْعُلَمَاءَ مَا جَهِلْتَ وَ إِیَّاکَ أَنْ تَسْأَلَهُمْ تَعَنُّتاً وَ تَجْرِبَهً وَ إِیَّاکَ أَنْ تَعْمَلَ بِرَأْیِکَ شَیْئاً وَ خُذْ بِالِاحْتِیَاطِ فِی جَمِیعِ مَا تَجِدُ إِلَیْهِ سَبِیلًا وَ اهْرُبْ مِنَ الْفُتْیَا هَرَبَکَ مِنَ الْأَسَدِ وَ لَا تَجْعَلْ رَقَبَتَکَ لِلنَّاسِ جِسْراً قُمْ عَنِّی یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ فَقَدْ نَصَحْتُ لَکَ وَ لَا تُفْسِدْ عَلَیَّ وِرْدِی فَإِنِّی امْرُؤٌ ضَنِینٌ بِنَفْسِی وَ السَّلامُ عَلى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدى)
[۳] دعای کمیل
[۴] زیارت آل یاسین
[۵] سوره مبارکه مریم، آیه ۱۵
[۶] سوره مبارکه مریم، آیه ۳۳
[۷] سوره مبارکه قدر، آیه ۵
[۸] سوره مبارکه شعراء، آیات ۸۸ و ۸۹
[۹] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۱۹۱ (الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمْ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَٰذَا بَاطِلًا سُبْحَانَکَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ)
[۱۰] دعای هفتم صحیفه سجّادیه
[۱۱] زیارت جامعه کبیره
[۱۲] سوره مبارکه طه، آیه ۵
[۱۳] سوره مبارکه انسان، آیه ۳۰ (وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا)
[۱۴] سوره مبارکه اعراف، آیه ۱۹۶
[۱۵] زیارت جامعه ائمّه المؤمنین
[۱۶] دعای مکارم الاخلاق، فراز ششم
[۱۷] عیون الحکم و المواعظ، جلد ۱ ، صفحه ۳۹۱ (کُنْ عَالِماً نَاطِقاً أَوْ مُسْتَمِعاً وَاعِیاً وَ إِیَّاکَ أَنْ تَکُونَ اَلثَّالِثَ)
[۱۸] نهج البلاغه، حکمت ۱۴۴
[۱۹] سوره مبارکه مائده، آیه ۲۷ (وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ ابْنَیْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمَا وَلَمْ یُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّکَ ۖ قَالَ إِنَّمَا یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِینَ)
پاسخ دهید