ابوبصیرهای مختلفی شاگرد امام صادق (علیه السّلام) بودند. یکی آمد به حضرت عرض کرد آقا شما خلافت همه‌ی انبیاء را دارید؟ عرض کرد بله. فرمود: حضرت عیسی کور مادرزاد داشت، شما وارث عیسی هم هستید. مگر ما در زیارت وارث امام حسین نمی‌خوانیم «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَهِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِیِّ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ اللَّه‏ِِِِ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ مُوسَى کَلِیمِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ عِیسَى رُوحِ اللَّهِ».

آنچه خوبان همه دارند، امیر المؤمنین ما همه را در خود دارد، امام حسن (علیه السّلام) دارد، امام حسین (علیه السّلام) دارد، امام زمان (علیه السّلام) دارد. حضرت فرمود: منظور تو این است که کاری که حضرت عیسی (علیه السّلام) انجام می‌داد، من هم در مورد تو انجام دهم؟ ابوبصیر کور مادرزاد بود، عرض کرد: بله، توقّع دارم ببینم آنچه عیسی دارد شما هم دارید؟ آقا امام جعفر صادق (علیه السّلام) یک دستی به چشم‌های او کشید. تا امام صادق (علیه السّلام) دست به چشم‌ نابینای ابوبصیر کشید، چشم او باز شد. فرمود: چه می‌بینی؟ نگاه کرد گفت: یک مشت خرس و میمون و گرگ و سگ و درنده‌ می‌بینم.

حضرت فرمودند: می‌خواهی به حالت اوّل برگردی بهشت تو با من، امّا اگر می‌خواهی چشم تو باز باشد این‌ها را ببینی دیگر تحصیل بهشت با خودت است، من ضمانتی ندارم. ابوبصیر عرض کرد دیدن این‌ها به چه درد من می‌خورد، می‌خواهم این‌ها را نبینم و شما را در بهشت ببینم.