همه زائرین در حال فرار از غفلت ها و شرک ها به سوی خدا هستند و رو به سوی خدا دارند، ولی مشتاقین درجات خاصی دارند. ابن قولویه بابی در کامل الزیارات باز کرده است بنام زیارت مشتاقین. که افرادی اند که با اشتیاق زیارت می روند. محمد مسلم از امام باقر(ع) نقل می‌کند: «لَوْ یعْلَمُ‏ النَّاسُ‏ مَا فِی‏ زِیارَهِ قَبْرِ الْحُسَینِ ع مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقا وَ تَقَطَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ عَلَیهِ حَسَرَات‏»; یعنی اگر مردم می دانستند چه ثوابی در زیارت امام حسین (ع) است از اشتیاق جان می دادند و نفس هایشان در حسرت زیارت امام حسین(ع) بند می آمد. بعد راوی می گوید: پرسیدم چه ثوابی در آن است؟ فرمودند: «مَنْ أَتَاهُ تَشَوُّقاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حِجَّهٍ مُتَقَبَّلَهٍ وَ أَلْفَ عُمْرَهٍ مَبْرُورَه» کسانی که از سر اشتیاق به امام حسین(ع) رو به امام می برند، هزار حج مقبول برایشان نوشته می شود و عمره ای که به نیکویی انجام گرفته و در آن غفلت و شرک نبوده است. و نیز ثواب هزار شهید از شهدای بدر و هزار روزه داری که تمام عمرش روزه دار است و هزار صدقه مقبوله و هزار بنده در راه خدا آزاد کردن به او داده می شود. و نیز در آن سال از هر آفتی محفوظ است که کم ترین آنها شیطان است. و ملکی با کرامت برای او قرار داده می شود تا از جلو، عقب، چپ و راست او را حفظ کند. اگر در آن سال از دنیا برود، همه ملائکه رحمت در غسل و تکفین او حاضر می شوند و برایش استغفار می کنند و در تشییع او نیز شرکت می کنند. و نیز در قبرش تا جایی که چشم می بیند، گشایش می شود و خداوند او را از فشار قبر و از منکر و نکیر حفظ می کند، بابی از جنت به روی او گشوده می شود، کتاب او در زمان محشور شدنش به دست راستش داده می شود، و در قیامت به او نوری داده می شود که در پرتوی نور او، ما بین مغرب و مشرق روشن می شود. اینها همه آثار آن تجلی زیارت است و او به سرچشمه وصل شده که اینها آثار آن حقیقت است. و منادی ندا می دهد که این کسی است که با اشتیاق زیارت رفته است. و هیچ کس نمی ماند وقتی این صحنه را می بیند مگر اینکه بگوید: ای کاش زائر امام حسین(ع) بودم. گاهی قبول این روایات برای ما سخت می شود. اگر کسی وسعت دستگاه حق و وسعت دستگاه امام حسین(ع) را که خدای متعال به آن حضرت داده است را ببیند، می فهمد که این ثواب ها در آن دستگاه، کثیر نیستند.