«بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإیمانِ وَ مَنْ لَمْ یَتُبْ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ»[۱] خدا به قدری مهربان است که… آدمی که دوست نداشته است، نادانی کرده است، سبک سری کرده است، عیب جویی کرده است. با اسم بد و عنوان بد اشخاص را صدا زده است و تخریب کرده است. تا چه زمانی می‌خواهید زبان خود را که یک اژدها است آزاد بگذارید و دیگران را تخریب کنید. باز خدای متعال دارد لطف می‌کند و به آدم‌های گنهکاری که مراقبت زبان نداشتند و مرتکب این‌ها شدند می‌‌فرماید: «وَ مَنْ لَمْ یَتُبْ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ» یک دری باز کرد، ساقط شدید و از چشم خدا افتادید، بر حریم بندگان خدا تعرّض کردید، جامعه‌ی ایمانی را مخدوش کردید و ظلم بود، ولی حالا دیگر بس کنید، توبه کنید.

«وَ مَنْ لَمْ یَتُبْ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ» اگر توبه نکردید خدای متعال شما را در زمره‌ی ظالمین می‌نویسد. این غیر از «ظَلَمَ» است. یعنی خدای متعال با این عنوان با تو معامله می‌کند «فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ»، نه «فَاولئِکَ الَّذینَ ظَلَموا» این ظلم گذشته نیست. اصلاً این برای شما یک صورت فعلی می‌شود. با این عنوان در پیشگاه خدا مطرح می‌شوید و خدا خصم ظالم است.

[۱]– سوره‌ی حجرات، آیه ۱۱٫