از این جهت در قرآن کریم عالم را منحصر در کسانی می‌کند که خشیّت خدا دارند. «إِنَّما یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ»[۱] این یک معیار است، یک قانون است. در فرهنگ قرآن، هر درس خوانده‌ای، هر ملّایی، هر پرفسوری، هر استاد دانشگاهی، هر مخترعی، هر مکتشفی، هر مجتهدی، هر حکیمی، هر علّامه‌ای، هر عالم به عرفان نظری اگر دیدید، حسابی برای خدا باز کرده است، در زندگی از خدا حساب می‌برد، معلوم می‌شود این علم دارد ولی اگر غافل از خدا است، این هر قدر ملّا باشد از دیدگاه وحی الهی عالم نیست. گرفتار حجاب است. از این جهت باید به این نکته توجّه داشت که این آیه از سازنده‌ترین آیات قرآنی است که هم این بازی‌های سیاسی را… کسی قرآنی باشد، بازی سیاسی نمی‌تواند بکند. کسی بگوید: چون کسی اصلاحاتی نیست، پس نمی‌تواند در جمع ما  خدمت بکند. معلوم می‌شود که این قرآن را قبول ندارد. در قرآن معیار تقوا است، نه اصلاحاتی بودن، نه مشارکتی بودن، نه مؤتلفه بودن، نه فلان آراء را داشتن، گروه را داشتن؛ این اسم‌ها چیست؟ این تعصّبات چیست؟

[۱]– سوره‌ی فاطر، آیه ۲۸٫