دیلمی گفته است:

علی (ع) فرمود: ای شبث بن ربعی و تو ای عمرو بن حریث و پسرت محمّد و تو ای اشعث بن قیس! به خدا قسم پسرم حسین (ع) را می‌کشید. حبیبم رسول خدا (ص) به من چنین حدیث کرده است. وای بر آن‌که دشمنش رسول خدا و دخترش فاطمه باشد. چون حسین بن علی (ع) کشته شد، شبث بن ربعی، عمرو بن حریق و محمّد بن اشعث از جمله کسانی بودند که از کوفه به کربلا رفته در کربلا با او جنگیدند و او را کشتند و این یکی از نشانه‌هایش بود.

قال الدّیلمیّ:

[قال علیّ (ع):] أَمَا وَ اللَّهِ یَا شَبَثَ بْنَ رِبْعِیٍّ وَ أَنْتَ یَا عَمْرَو بْنَ حُرَیْثٍ وَ مُحَمَّدٌ ابْنُکَ وَ أَنْتَ یَا أَشْعَثَ بْنَ قَیْسٍ لَتَقْتُلُنَّ ابْنِیَ الْحُسَیْنَ (ع)، هَکَذَا حَدَّثَنِی حَبِیبِی رَسُولُ اللَّهِ (ص) فَالْوَیْلُ لِمَنْ رَسُولُ اللَّهِ خَصْمُهُ وَ فَاطِمَهُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ، فَلَمَّا قُتِلَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ (ع) کَانَ شَبَثُ بْنُ رِبْعِیٍّ وَ عَمْرُو بْنُ حُرَیْثٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْأَشْعَثِ فِیمَنْ سَارَ إِلَیْهِ مِنَ الْکُوفَهِ وَ قَاتَلُوهُ بِکَرْبَلَاءَ حَتَّى قَتَلُوهُ. و کان هذا من دلائله.[۱]

[۱]– ارشاد القلوب: ۲۷۷٫