علّامه مجلسی از امام صادق (ع) از پدرانش نقل کرده است:
هنگامی که امیر المؤمنین، فاطمه (ع) را در قبر نهاد گفت: بسم الله الرحمن الرحیم. بسم الله و بالله و علی مله رسول الله (ص)،محمّد بن عبدالله (ص). ای صدیقه! و ای راستگوی تصدیق شده! تو را به کسی وامی گذارم که از من بر تو، اوّلی‌تر است من به آنچه، رضایت خداوند نسبت به تو در آن است، خشنودم، سپس این آیه را خواند: شما را از زمین آفریدیم و به آن، باز می‌گردانیم و یک بار دیگر از آن، بیرون می‌آوریم.[۱]
زمانی که خاک را روی قبرش، صاف و هموار ساخت بر آن، آب پاشیده سپس در کنار قبرش نشست و غمناک و اندوهگین، گریست عبّاس دستش را گرفته او را بازگردانید.
روی المجلسیّ:
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) عَنْ آبَائِهِ (ع): أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ (ع) لَمَّا وَضَعَ فَاطِمَهَ بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) فِی الْقَبْرِ قَالَ: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ عَلَى مِلَّهِ رَسُولِ اللَّهِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ سَلَّمْتُکِ أَیَّتُهَا الصِّدِّیقَهُ إِلَى مَنْ هُوَ أَوْلَى بِکِ مِنِّی وَ رَضِیتُ لَکِ بِمَا رَضِیَ اللَّهُ تَعَالَى لَکِ ثُمَّ قَرَأَ «مِنْها خَلَقْناکُمْ وَ فِیها نُعِیدُکُمْ وَ مِنْها نُخْرِجُکُمْ تارَهً أُخْرى»[۲] فَلَمَّا سَوَّى عَلَیْهَا التُّرَابَ أَمَرَ بِقَبْرِهَا فَرُشَّ عَلَیْهِ الْمَاءُ ثُمَ جَلَسَ عِنْدَ قَبْرِهَا بَاکِیاً حَزِیناً فَأَخَذَ الْعَبَّاسُ بِیَدِهِ فَانْصَرَفَ بِهِ.[۳]
[۱]. مِنْهَا خَلَقْنَاکُمْ وَ فِیهَا نُعِیدُکَمْ وَ مِنْهَا نُخْرِجُکُمْ تَارَهً أُخْرِی.
[۲]. طه: ۵۵٫
[۳]. البحار ۸۲: ۲۷ عن مصباح الانوار.
پاسخ دهید