سیّد بن طاووس گوید:

بعضی از راویان گفته‌اند: هرگز هیچ مغلوبی را که فرزندان، خاندان و یارانش کشته باشند، قوی دل‌تر از او ندیده‌ام. هر گاه مردان به او حمله‌ور می‌شدند، او با شمشیرش بر آنان حمله می‌کرد و آنان همچون فرار گله‌ی بزها از حمله‌ی گرگ، از برابر او می‌گریختند. به آنان که به سی هزار نفر می‌رسیدند حمله می‌کردند و آنان همچون ملخ‌های پراکنده می‌گریختند. سپس به جایگاه خود برمی‌گشت، در حالی که می‌گفت: لا حول و لا قوّه الّا بالله العلی العظیم.

قال السّیّد بن طاووس:

قَالَ بَعْضُ الرُّوَاهِ: فَوَ اللَّهِ مَا رَأَیْتُ مَکْثُوراً قَطُّ قَدْ قُتِلَ وُلْدُهُ وَ أَهْلُ بَیْتِهِ وَ أَصْحَابُهُ أَرْبَطَ جَأْشاً مِنْهُ وَ إِنْ کَانَتِ الرِّجَالُ لَتَشُدُّ عَلَیْهِ فَیَشُدُّ عَلَیْهَا بِسَیْفِهِ فَیَنْکَشِفُ عَنْهُ انْکِشَافَ الْمِعْزَى إذَا

شَدَّ فِیهِ الذِّئْبُ وَ لَقَدْ کَانَ یَحْمِلُ فِیهِمْ وَ لَقَدْ تَکَمَّلُوا ثَلَاثِینَ أَلْفاً فَیُهْزَمُونَ بَیْنَ یَدَیْهِ کَأَنَّهُمُ الْجَرَادُ الْمُنْتَشِرُ ثُمَّ یَرْجِعُ إِلَى مَرْکَزِهِ وَ هُوَ یَقُولُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ.[۱]

[۱]– اللهوف: ۱۷۱، البحار ۴۵: ۵۰، العوالم ۱۷: ۲۹۳، موسوعه کلمات الامام الحسین (ع): ۴۹۶ ح ۴۸۰٫ مقتل الحسین (ع) ۲: ۳۴، اللهوف: ۱۷۲ مختصراً، البحار ۴۵: ۵۳، العوالم ۱۷: ۲۹۵٫