او یکی از بنیانگذاران «جامعه‌ی روحانیت مبارزه» هم بود. نقش‌اش وصل کننده و گردآورنده بود. من البته در آن زمان در تهران نبودم و بعد از پیروزی انقلاب آمدم عضو آن جا شدم. شهید محلاتی کسی بود که همیشه در شورای مرکزی حضور داشت و خیلی هم مؤثر بود. بیشتر هم بارها و کارهای سنگین را برمی‌داشت. هیچ وقت نشد که من در آن جلسه‌ها باشم و حضور خندان و مؤثرش را در آن جا احساس نکنم. نه من، خیلی‌های دیگر هم همین احساس را داشتند. می‌توانید بروید از تک‌ تک‌شان بپرسید.

قاصد خنده‌رو، ص ۱۲۵٫