در حدیث شریف «عنوان بصری» آموزه‌ها و اسرارِ فراوانی است که وقتی انسان توجّه می‌کند خدای متعال او را از این اسرار برخوردار می‌کند. نکته‌ای که این مرد در نود و چهار سالگی به خدمتِ امام صادق علیه السلام شرفیاب شده است و حضرت امام صادق سلام الله علیه به ایشان نفرمودند چون سنِ تو بالاست دیگر فرصتی برای علم باقی نمانده است، حضرت دو مانعِ دیگر را مطرح کردند تا عطشِ او را بیشتر کنند، اما شرطِ سنّی مطرح نشده است و در اسلام برای علم و معنویت و خصوصاً توبه شرطِ سنّی مطرح نیست، درِ رحمتِ الهی همواره به سوی انسان باز است، چه رحمتِ علمی باشد، چه رحمتِ عبادتی باشد، چه رحمتِ خدمتی باشد، چه رحمتِ خیرخواهی و دلسوزیِ به خود و بندگانِ خدای متعال باشد، هر وقت از عمر برای انسان پیش بیاید غنیمت است و انسان باید از آن فرصت استفاده کند. و اینکه حضرت صادق علیه الصلاه و السلام عنوان بصری را به دو مانعی که اگر انسان این مانع را مانع بداند توفیقی برای درس گرفتن از اولیاء الهی و استضاعه و نور گرفتنِ برای قلبِ خود را پیدا نمی‌کند ملاحظاتِ مادّی هست و اگر انسان بخاطرِ ترس از امورِ ظاهری با اولیاء الهی قطعِ رابطه کند، ملاحظه‌ی دستگاه‌های امنیتی و نظامی را کند، این از خیر بازمی‌ماند، و یا اینکه توجهِ انسان به حقیقتِ آن مراد و آن شیخ و آن رهرو و آن ره‌یافته نباشد، و ارزشِ وقتِ او را نداند، مسلّماً او بطورِ کیفی استفاده نمی‌کند بلکه کمّی استفاده می‌کند، وقتی انسان نزدِ بزرگی می‌رود، یک وقتی همینطور می‌خواهد با او باشد، با او باشد که چه بشود؟ در صورتی بودنِ با بزرگان، با اولیاء الهی، با انوارِ عرشِ الهی موردِ رضای خدای متعال است که انسان استعداد داشته باشد، عطش داشته باشد، و این استعداد و عطشِ خود را از این چشمه‌ی زلال پُر کند و خود جانِ خود را سیراب کند. لذا امام صادق علیه السلام یک مسئله‌ی زیر نظرِ دستگاهِ حکومتی بودن را مطرح کردند و فرمودند: «من تحت تعقیب هستم، ببین آیا می‌توانی با این اوضاع می‌توانی از همه چیزِ خودت در راهِ علم بگذری یا نه؟». این چیزها نباید مانعِ انسانِ عاشق برای رسیدنِ به معشوق باشد.

نکته‌ی دوم: «آیا ارزشِ وقتِ مرا می‌دانی؟ می‌دانی تمامِ اوقاتِ من با اوراد مشحون است و من لحظه‌ای فراغت ندارم. اینکه انسان عمرِ خود را باارزش بداند و عمرِ اولیاء الهی را اساسِ ارزش در ذهنِ خود بصورتِ باور دربیاورد، آن وقت از فرصتِ کم می‌تواند استفاده‌های فراوانی داشته باشد. امام صادق علیه السلام با بیانِ این دو شرط این مرد را آماده‌ کردند و او را متوجّهِ حساسیتِ عمر و ارزشِ لحظاتِ عمر نمودند.