حاج آقا حسین فاطمى( از شاگردان عارف بزرگ، میرزا جواد ملکى تبریزى ـ رحمهما اللّه ) ـ رحمه اللّه ـ در رابطه با حال وفاتش مى فرموده است: «من از خدا دو حاجت دارم: اوّل این که با حال مناسبى از این دنیا بروم؛ دوّم: این که این حال مناسب با من تا آخر محفوظ باشد.»
هم چنین وقت وفاتش مکرّر مى فرموده است: «نمازم را که خوانده ام، شامم را هم خورده ام.» حضرت رسول ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ هم که فرمود:
« مَنْ کانَ آخِرُ کَلامِهِ لا إِلهَ إِلاَّ اللّه ، دَخَلَ الْجَنَّهَ. »من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۱۳۲؛ وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۴۵۵و ۴۵۶ هر کس آخرین سخنش کلمه ى « لا اله الا اللّه » باشد، وارد بهشت خواهد شد.
سپس چند بار تهلیل مى گفته، و باز دوباره مطلب را تکرار مى کرد و سپس مى گفت: «با این حال خوب، منتظر چه هستیم یا چه هستند؟»
و با این حال از دنیا رفت. خوشا به سعادت کسى که با حال خوب از دنیا برود و در آخرت خوب مورد استقبال قرار گیرد!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد
پاسخ دهید