- ثقلین - http://thaqalain.ir -
نمازگزار بعد از اَدای تکبیره الإحرام حمد از ذکر صفات الهی مانند رحمن و رحیم و مالک یوم الدّین، سلطانِ عظمت الهی بر او مستولی شده و خود را در موقف نماز در حضور الهی، ناچیز و نابود تصوّر می‌نماید؛ و در اثر غلبه‌ی این حالت، به رکوع می‌رود که خضوع و کوچکی است. و در اثر این خضوع یعنی رکوع و ذکر رکوع، سلطان کبریائی زیادتر تجلّی کند و به سجود می‌رود که خضوع کامل است.
و چون سر از سجده‌ی اوّل بردارد، بهجت و نوری در خود مشاهده کند که اقتضای سجود دوم را دارد. سجده‌ی اوّل در اثر رعب و هیمنه‌ی الهی است؛ سجده‌ی دوم در اثر جذبه و رغبت عبد است…
منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۱۳۸
Article printed from ثقلین: http://thaqalain.ir
URL to article: http://thaqalain.ir/%d8%ac%d9%84%d9%88%d9%87%e2%80%8c%db%8c-%d8%a7%d9%84%d9%87%db%8c-%d8%af%d8%b1-%d9%86%d9%85%d8%a7%d8%b2/
Click here to print.
تمامی حقوق برای وبسایت ثقلین محفوظ است.