شیخ محمد بن عبد الوهاب می گوید: «کسی که مرتکب خطاهای بدگویی از دین و ستایش پرستش کنندگانِ یوسف، اشقر و خضر نشده است، اما از سرزمین شرک به سرزمین توحید هجرت نمی کند، مشرک به شرک اکبر است!»[۱]

توضیح و نقد:

1. شیخ محمد بن عبد الوهاب در برخی نوشته های خود، انکار می کند که مورد چهارم را تکفیر کرده باشد و این شگفت انگیز است. این سخن نشان می دهد که یا شیخ گیج بوده یا از رأی خود برگشته یا این ادعا یک مانور سیاسی است.
2. همچنین، نمی توان کسی که وطن خود -که اهل آن کافرند- را ترک نکرده و به سوی سرزمین اسلام مهاجرت ننموده را تکفیر کرد. زیرا هجرت شرعی که انجام آن واجب و ترک آن در صورت قدرت موجب تکفیر می شود، هجرت به سوی پیامبر صلی ‌الله ‌و ‌علیه و ‌آله است؛ اما بعد از پیامبر صلی ‌الله ‌و ‌علیه و ‌آله این هجرت معنا ندارد؛ و هجرت یک فعل مستحبی می باشد. پس در عصر حاضر جایز نیست مسلمانان مظلوم دنیا را که نمی خواهند از دیار خود هجرت کنند، تکفیر کرد.

  منبع: مبلغ نه پیامبر / حسن بن فرحان مالکی / نشر ادیان

[۱] الدرر السنیه، ج ۱، ص ۱۰۳٫