مادیّات و دنیا و وسایل راحتى، راحتى نمى  آورد، بلکه: «أَلاَ بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَـلـءِنُّ الْقُلُوبُ»  هان! تنها با یاد خدا دل  ها آرام مى  گیرند.سوره  ى رعد، آیه  ى ۲۸٫

نه با داشتن مُلک و ملکوت. لذا باید سعى کنیم تزلزل هایمان برطرف شود و پرده ها برداشته شود. و بزرگترین پرده، خود ما هستیم: « تو خود حجاب خودى، حافظ از میان برخیز »  دیوان حافظ، با تصحیح قدسى، غزل ۱۵۹، ص ۱۴۱؛ غزل ۳۱۶، ص ۲۴۵٫ما خودمان حجابیم، خداوند حجاب ندارد: « لا یُهْتَکُ حِجابُهُ. » ⁽  تهذیب، ج ۳، ص ۱۱۰؛ اقبال الاعمال، ص ۵۹؛ البلد الامین، ص ۱۹۴؛ مصباح کفعمى، ص ۵۷۸؛ مصباح المتهجّد، ص۵۷۷٫⁾ این موجوداتند که حجابند، خَرْقِ حجاب که صورت بگیرد باز بشریّت باقى است، حجاب  هاى نورانى همان توجّه به نورِ اذکار و عبادات است.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد