توفیق زیارت ربطى به داشتن پول ندارد. زیرا چنان چه پروانه ها در شمع مى سوزند، آیا در شمع بودن حضرات معصومین ـ علیهم السّلام ـ اشکال است یا در پروانه بودن ما، پس چرا بعضى ها آن حضرات را دیده اند، یا جواب سلام خود را از آنها شنیده اند و یا با صاحب قبر صحبت کرده و جواب دریافت نموده اند، و ما این گونه نیستیم.

عجایب و غرایب از کرامات و معجزات مشاهد مشرفه و ضرایح متبرکه دیده و شنیده شده است. اگر این طور ارتباطات و درهاى نور و رحمت به روى اهل ایمان باز نبود، ما را به حال خود مى  گذاشتند و مى رفتند و به طور مطلق غائب مى شدند، با تأکیدى که بر دعوت به توجه و تمسّک به عترت نموده اند.

معلوم مى شود در مشاهده  ى قرآن و عترت جاذبیّتى است که اگر لیاقت داشته باشیم، به زیارت مى رویم. معلوم نیست که پول  دار پروانه ى این شمع مى شود یا بى پول، بلکه این در اثر جذب و انجذاب محبّت است. تشکیلات لازم نیست، و براى آن  ها بین پول دار و ندار، فرقى وجود ندارد.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد