مقصود از بعثت رسولان حق و از بسط سیاسات الهیّه و حکمت وضع احکام و انواع عبادات، تزکیه و تصفیه‌ی نفس و تهذیب روح است؛ و ایجاد عواطف و انس و محبّت نوع است؛ و تشکیل مدینه‌ی فاضله و جامعه‌ی با عدل و سعادت و ملّت با روح و معنویّت و وفا و حقیقت است؛ و تعلیم اخلاق و ادب انسانی و نشر علوم ربّانی است؛ و همه برای استکمال روح و باز غرض نهایی، وصول به این مقام است که:

نخست عارف بالله شوند؛ و سپس با سیر و سلوک علمی و عملی، به مراتب عالیه‌ی معرفت خدا رسند تا آن‌جا که محو موهومِ ما سوی الله از نظر کرده و کشف و شهودِ کلُّ الجمالِ حقّ و حقیقت کنند که منتهای آمال عارفان است.

منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۱۰۶