- ثقلین - http://thaqalain.ir -
اینکه آدم بخواهد جمع بین دنیا و آخرت کند، یعنی هم نماز بخواند، هم دین داشته باشد; نه با یزید بجنگد نه با سیدالشّهدا(ع); و اراده جمع بین اینها داشته باشد، موجب شد قدم به قدم آمدند به لشکر نخیله! آمدند با این نیت که انشاءالله صلح میشود! بعد هم گفتند: برویم کربلا انشاءالله اتفاقی نمیافتد! کم کم کار به جایی رسید که از همدیگر سبقت میگرفتند مبادا از غنیمت عقب بمانند و مبادا پیش ابن زیاد بگویند: این افراد کوتاهی کردند! غافل از اینکه: تنها ماندن سیدالشّهدا(ع)، خود بزرگترین جرم است، لازم نیست با ایشان بجنگیم. همین که دو صف ایجاد شد (صف سیدالشّهدا(ع) و صف یزید)، باید به هر قیمتی شده در صف سیدالشّهدا(ع) باشیم نه در صف ابن زیاد، ولو آخر کار صلح شود. اینکه انسان خیال کند اگر کار به کشتار و ریختن خون سیدالشّهدا(ع) نرسد، در لشکر ابن زیاد بودن جرم نیست، از نقطه ضعفهای اساسی است. عدهای بر این فکر بودند که میشود مسلمان بود ولو زیر چتر ابن زیاد!
Article printed from ثقلین: http://thaqalain.ir
URL to article: http://thaqalain.ir/%d8%aa%d9%86%d9%87%d8%a7-%d9%85%d8%a7%d9%86%d8%af%d9%86-%d8%b3%db%8c%d8%af%d8%a7%d9%84%d8%b4%d9%91%d9%87%d8%af%d8%a7-%d8%b9%d9%84%db%8c%d9%87-%d8%a7%d9%84%d8%b3%d9%84%d8%a7%d9%85%d8%8c-%d8%a8%d8%b2/
Click here to print.
تمامی حقوق برای وبسایت ثقلین محفوظ است.