همه مراجع (به جز سیستانى و مکارم): لباس شهرت، لباسى است که پوشیدن آن براى شخص، به جهت جنس پارچه یا رنگ یا کیفیت دوخت یا مندرس بودنش و مانند آن، معمول نبوده و خلاف شأن او به حساب آید؛ به طورى که اگر آن را در برابر مردم بپوشد، توجه آنان را به خود جلب کرده و انگشت نما شود.[۱]

آیه اللّه  سیستانى: منظور لباسى است که مؤمن را به صورتى زشت و نامناسب در آورد.[۲]

آیه اللّه  مکارم: لباس شهرت، لباسى است که جنبه ریاکارى دارد و شخص مى خواهد به وسیله آن مثلاً به زهد و ترک دنیا مشهور شود، خواه از جهت پارچه یا رنگ آن باشد و یا دوخت آن. امّا اگر واقعاً قصدش ساده پوشیدن است و جنبه ریاکارى ندارد، نه تنها جایز است؛ بلکه عملى شایسته است.[۳]

پی نوشت ها

[۱] – توضیح المسائل مراجع، م۸۴۵؛ نورى، توضیح المسائل، م۸۴۶؛ بهجت، توضیح المسائل، م۷۱۱؛ خامنه اى، اجوبه الاستفتائات، س۱۳۶۱؛ وحید، توضیح المسائل، م۸۵۱٫

[۲] – دفتر: سیستانى.

[۳] – مکارم، توضیح المسائل مراجع، م۸۴۵٫