ابن قولویه با سند خویش از امام صادق (ع)روایت می‌کند:

چون حسین بن علی (ع) بر منطقۀ عقبه البطن فراز آمد، به یاران خود فرمود: یقیناً کشته خواهم شد. گفتند: چرا یا ابا عبد الله! فرمود: در خواب دیده‌ام. گفتند: چه خوابی؟ فرمود: خواب دیدم که سگ‌هایی مرا می‌درند و سرسخت‌ترین آن‌ها سگی است لک و پیس‌دار.

قال ابن قولویه:

حَدَّثَنِی جَمَاعَهُ مَشَایِخِی، مِنْهُمْ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ، عَنْ سَعْدٍ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ جَمِیعاً، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ فَضَّالٍ، عَنْ أَبِی جَمِیلَهَ الْمُفَضَّلِ بْنِ صَالِحٍ، عَنْ شِهَابِ بْنِ عَبْدِ رَبِّهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) أَنَّهُ قَالَ: لَمَّا صَعِدَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ (ع) عَقَبَهَ الْبَطْنِ قَالَ لِأَصْحَابِهِ، مَا أَرَانِی إِلَّا مَقْتُولًا، قَالُوا: وَ مَا ذَاکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ، قَالَ: رُؤْیًا رَأَیْتُهَا فِی الْمَنَامِ قَالُوا: وَ مَا هِیَ، قَالَ: رَأَیْتُ کِلَاباً تَنْهَشُنِی، أَشَدُّهَا عَلَیَّ کَلْبٌ أَبْقَعُ. ^[۱]

[۱]– کامل الزیارات: ۱۵۶، ح ۱۹۴، عنه البحار ۴۵: ۸۷ ح ۲۴، العوالم ۱۷: ۱۵۶ ح ۵، موسوعه کلمات الامام الحسین (ع): ۳۵۱٫