فرمودند: به گمان‌های بد خود ترتیب اثر ندهید. حالا به ذهن شما آمد، به زبان نگو. به ذهن تو آمد، فلانی آدم بدی بود، فلانی با فلان خانم که رفت، نامحرم او بود، این به گمان شما آمده است. اگر خود را به خاطر خدا نگه داشتی، چیزی نگفتی، گفتی: نه إن‌شاءالله محرم او بوده است، شاید به محضر رفته است؛ شاید رفته است عقد خوانده است، من چرا بگویم؟ من چه حق دارم، در مورد کسی یک چنین حرفی را بزنم. اگر این بدگمانی را به زبان نیاوردید، همان اجتناب از ظن است. آدم مدّتی خود را از این گناه‌های ریشه‌ای نگه بدارد، خدا دل او را عوض می‌کند.