طبری امامی گفته است که:

روایت شده که فاطمه (ع) ده روز مانده به پایان جمادی الاخر، رحلت کرده او در آن زمان هیجده سال داشت و مدّت هشتاد و پنج روز از رحلت پدرش گذشته بود. امیر المؤمنین (ع)، او را غسل داد و جز او و حسن و حسین و زینب و امّ کلثوم و فضّه کنیز فاطمع (ع) و اسماء بنت عمیس، کس دیگری حضور نداشت علی (ع)، او را شبانه به سوی بقیع برد در حالی که حسن و حسین (ع) او را همراهی می‌کردند آن حضرت بر جنازه‌اش نماز خواند و کسی را آگاه نکرد و جز ایشان، هیچ کس در زمان وفاتش، حاضر نبود و کسی غیر از ایشان بر او، نماز نخواند وی را در روضه‌ی رسول خدا (ص) به خاک سپرد و مکان قبرش را صاف و هموار کرد تا مخفی بماند. در شب دفن فاطمه (ع) چهل قبر تازه در بقیع ساخته شد.

قال الطّبریّ الإمامیّ:

رُوِیَ أَنَّهَا قُبِضَتْ لِعَشْرٍ بَقِینَ مِنْ جُمَادَى الْآخِرَهِ، وَ قَدْ کَمَلَ عُمُرُهَا یَوْمَ قُبِضَتْ ثَمَانِیَ عَشْرَهَ سَنَهً، وَ خَمْسَهً وَ ثَمَانِینَ یَوْماً بَعْدَ وَفَاهِ أَبِیهَا، فَغَسَلَهَا أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (ع)، وَ لَمْ یَحْضُرْهَا غَیْرُهُ، وَ الْحَسَنِ، وَ الْحُسَیْنِ، وَ زَیْنَبَ، وَ أُمِّ کُلْثُومٍ، وَ فِضَّهَ جَارِیَتِهَا، وَ أَسْمَاءَ بِنْتِ عُمَیْسٍ، وَ أَخْرَجَهَا إِلَى الْبَقِیعِ فِی اللَّیْلِ، وَ مَعَهُ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ، وَ صَلَّى عَلَیْهَا، وَ لَمْ یُعْلِمْ بِهَا، وَ لَا حَضَرَ وَفَاتَهَا، وَ لَا صَلَّى عَلَیْهَا أَحَدٌ مِنْ سَائِرِ النَّاسِ غَیْرُهُمْ. وَ دَفَنَهَا فِی الرَّوْضَهِ، وَ عَفَى مَوْضِعَ قَبْرِهَا. وَ أَصْبَحَ الْبَقِیعُ لَیْلَهَ دُفِنَتْ وَ فِیهِ أَرْبَعُونَ قَبْراً جُدَداً.^[۱]

[۱]ـ دلائل الامامه: ۱ ضمن ح ۴۳، البحار ۴۳: ۱۷۰ ح ۱۱ و یأتی تمام الحدیث فی «بعد الشهاده».