یکی از اساتید تأکید می فرمودند زمانی که شما به جائی میروید، قلوبی را احیاء کنید، شمعی را روشن کنید که وقتی بر میگردید، واقعا این شمع خود روشنائی بدهد. بعد این ها را رها نکنید و ارتباط آنها را با خودتان حفظ کنید. این طور نباشد که حرفی بزنید و برگردید. بذرهایی را که کاشتهاید رها نکنید بلکه این ها را به هم پیوند بزنید و یک مجموعه هایی درست کنید. این کاری است که در تبلیغ شدنی است؛ یعنی محصول تبلیغ در یک برنامه درازمدت میتواند پرورش انسان‌ها و بلکه یک شبکههای به هم مرتبط وبا تفکر واحد و منسجم و آرمان های درست باشد. نه اینکه بذرهائی را بکارد و بعد رها کند و هر چه پیش آمد برایش مهم نباشد!
به نظر می رسد تبلیغ دو ثلث آن عمل و یک ثلث آن حرف است؛ یعنی عمل انسان، سلوک و معاشرت انسان، حل مشکل کردن، بار مردم را برداشتن و… این کارها لا اقل کم اثر از تبلیغ زبانی نیست. کما اینکه کار انبیاء(ع) هم اینگونه بودهاند. البته این ها نیازمند برنامهریزی است.
پاسخ دهید