و من از همه‌ی عزیزان، خصوصاً از طلبه‌هایی که امیدِ من هستند توقّع دارم هر روز با یک حالِ خوشی این آیه‌ای را که فرزندانِ حضرت یعقوب علیه السلام در آن گرفتاری عمومی و قحطیِ عمومی به درِ خانه‌ی حضرت یوسف علیه السلام آمده بودند و این عبارت را بکار بردند: «یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَهٍ مُزْجَاهٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا ۖ إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ»[۱]، من و شما هم دردمند بشویم و دردمندانه به آقای خودمان اقبال کنیم و عرضه بداریم: «یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَهٍ مُزْجَاهٍ»، آقا جان! مضطر هستیم، پریشان هستیم، گرفتار هستیم، در خطرِ همه‌جانبه قرار گرفته‌ایم، «فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ»، آقا جان! ما کم آورده‌ایم، به شما مراجعه کرده‌ایم، شما برای ما کم نگذارید، «فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا ۖ إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ».

[۱] سوره مبارکه یوسف، آیه ۸۸ (فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَیْهِ قَالُوا یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَهٍ مُزْجَاهٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا ۖ إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ)