آنچه در اسلام راجع به خواب روز سفارش شده، «خواب قیلوله» است و آن خوابیدن قبل از ظهر و بعد از نماز ظهر است. آنچه از سیره معصومین و بزرگان استفاده مى‏شود این است که قسمت اول شب را مى‏خوابیده‏اند و قسمت آخر شب (یعنى از وقت سحر تا اول آفتاب) را به عبادت مشغول بوده‏اند. خواب بین اذان صبح و طلوع آفتاب مکروه است.[۱]

گفتنى است که حدود ۸۵ درصد خواب، باید در شب باشد و فقط ۱۵ درصد  آن در روز؛ زیرا خواب روز هرگز نمى‏تواند کیفیت خواب در شب را داشته باشد. البته بهترین خواب در روز، همان خواب قیلوله است و اگر برنامه خود را به گونه‏اى تنظیم کنید که خواب در روز، منطبق با خواب قیلوله باشد، بسیار مناسب است؛ وگرنه بعد از نهار، کمى خواب و استراحت مطلوب است.[۲]

پی نوشت ها

[۱] – مجلسى، محمدباقر، حلیه‏المتقین، فصل اول در بیان اوقات خواب.

[۲] – همان.