بدان که هر موجود بزرگ و با عظمتی را که خیال می‌کنی بزرگتر و عظیم‌تر از هر چیزی است، آن هم در کنار کبریای خداوند، خرد و خوار است!

 پس به حکم عقل، واجب است که تکبیر و بزرگداشت تو برای پروردگارت، به اندازه‌ی قدرت و توانت، و با بذل همه‌ی کوششت باشد؛ سپس به کوتاهی و قصورت اعتراف کنی! زیرا تکبیر و تعظیم حقوقی او، از توانائی تو بیرون است. و بهتر است در تکبیر، چنین قصد شود که:

«او بزرگتر از آن است که وصف شود.»

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۴۷