شاید اشاره به این مطلب [معرفت] است که آنچه در تفسیر فرمایش خداوند آمده: «آیا کسی که خداوند سینه‌اش را برای پذیرش اسلام گشوده است و در نتیجه دارای نوری از جانب پروردگارش می‌باشد [همانند فردی تاریک دل است؟!]» (زمر/۲۲) وقتی در مورد آن سؤال شد و فرمودند (ع):

«نوری است که خداوند بر دل او می‌افکند پس سینه‌اش گشاده گردد.»

عرض شد: آیا نشانه‌ای بر این هست؟ فرمودند: علامتش روی گردان شدن است از دنیا و خانه‌ی فریب، و توجّه و بازگشت به سرای جاویدان، و آماده شدن برای مردن، قبل از فرا رسیدن اجل.»

گویا عامّه‌ی مردم، یعنی «تجافی و روی‌ گردان شدن از دنیا» را جز زهد و دوری از شهوات دنیا چیزی نمی‌دانند؛ و معنای حقیقی آن را تصوّر نمی‌کنند که عبارت است از: برداشته شدن حجاب و پرده‌ی فریبی که در این دنیا برای اهلش می‌باشد و نمی‌گذارد اشیاء را همان‌طور که هست، مشاهده کنند.

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۸۲