در ارتباط با پرسش مطرح شده باید گفت:
۱ – کوتاه‌‌تر بودن سبیل از ریش مستحب است. همان‌‌طور که پیامبر اکرم(ص) فرمود: سبیل‌ها را کوتاه نموده و ریش‌ها را (تا حدی) بلند نمایید، تا شبیه مجوسیان نشوید.[۱]
۲ – اما دلیلی وجود ندارد که ائمه(ع) ملتزم بودند به صورت یک رویکرد همیشگی سبیل خود را از ته بتراشند. با این وجود در روایات، یک گزارش وجود دارد که این مدل اصلاح شارب را – نه به صورت لزومی – از امام صادق(ع) نقل کرده است:
«عبد اللَّه بن عثمان گفت: دیدم حضرت صادق(ع) شارب‏هاى خود را گرفته به طورى که نزدیک به پوست رسیده است».^[۲]
۳ – در همین راستا با توجه به تغییر مدل‌های زیبایی‌شناسی در عصرهای مختلف، شاید بتوان گفت که این مدل اصلاح شاید در زمانی نشانی از زیبایی بوده است.
روایتی را نیز می‌توان مؤید همین احتمال دانست:
«پیامبر(ص) فرمود: افراد باید موی سبیل و موی درون بینی خود را کوتاه کرده و از ظاهر خود مراقبت کنند؛ زیرا این کارها بر زیبایی آنان می‌افزاید.[۳]         

منبع: اسلام کوئست

[۱]. حر عاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۱۱۶، ح ۱۶۶۰، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.

[۲]. همان، ص ۱۱۵.

[۳]. همان، ص ۱۱۸، ح ۱۶۶۴٫