غیر از این مورد که در تاریخ درباره کوتاهی زیادبن‌ابیه، آن هم بر اثر فشار خلیفه نسبت به شهادت علیه مغیره داریم، مورد دیگری که خلاف ایمان و تقوا باشد از وی سراغ نداریم و ثبت و ضبط نشده است.  اما باید دانست که زیاد بن ابیه مدیر توانمندی بود و نسبت به امیرالمومنین علیه‌السلام در مقام خلافت وفادار بود و چون توانمند بود و وفادار هم شناخته می‌شد و عملی خلاف تقوا و ایمان از او سرنزده بود، امیرالمومنین سلام‌الله‌علیه او را به فرمانروایی فارس منصوب می‌کند و باید دانست که در طول دوران مسئولیتش خوب عمل می‌کند و رضایت امیرالمومنین علیه‌السلام را جلب می‌کند.

حتی در موقعیتی معاویه لعنه‌الله نامه‌ای می‌نوسید و از او می‌خواهد که به امیرالمومنین سلام‌الله‌علیه خیانت کند و به او بپیوندد، اما زیادبن‌ابیه در یک سخنرانی رسمی به شدت معاویه را مورد حمله قرار می‌دهد و می‌گوید معاویه انتظار دارد به امیرالمومنین سلام‌الله‌علیه وصی رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم، پدر (امام) حسن علیه‌السلام و همسر فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها خیانت کنم ولی چنین نمیکنم. اتفاقاً به همین دلیل هم معاویه بغض او را به دل گرفت و بعد از شهادت امیرالمومنین علیه‌السلام و به خلافت رسیدن امام حسن علیه‌السلام و صلح آن وجود مقدس، معاویه به عنوان انتقام، فرزندان زیادبن‌ابیه را گروگان گرفت تا او خود را تسلیم کند.

اما اینکه سوال شده است آیا کسی که پدرش مشخص نیست می تواند محب اهل بیت علیهم‌السلام باشد یا نه باید گفت که ما از رسول خدا صلی‌الله علیه و آله وسلم حدیث داریم که خطاب به امیرالمومنین علیه‌السلام فرموده است که: دشمن تو یا زنا زاده است یا منافق. معنی آن این نیست که هر زنازاده‌ای دشمن اهل بیت علیهم‌السلام خواهد بود. کما اینکه اشاره کردیم زیادبن‌ابیه در طول دوران خلافت مولای متقیان علیه‌السلام و امام مجتبی سلام‌الله‌علیه بسیار خوب و درست عمل کرد و در موقعیتی که پسرعموی امیرمومنان علیه‌السلام، عبدالله‌بن‌عباس بیت المال بصره را بر می‌دارد و او که فرمانروای بصره بود به نوعی به امیرالمومنین علیه‌السلام خیانت می‌کند و مسئولیت خود را ترک می‌کند و به حجاز بر می‌گردد، اما زیادبن‌ابیه در استحکام حکومت امیرالمومنین علیه‌السلام و حفظ همان بصره‌ای که عبدالله بن عباس آنجا را رها کرده بسیار می‌کوشد و امیرالمومنین علیه‌السلام را با خبر می‌کند که برای بقای بصره از تعرض عوامل معاویه، او را یاری رساند.

از سوی دیگر ما افرادی را هم می‌شناسیم که بسیار از نظر اصل و نسب سالم، صالح و حلال زاده بوده اند اما به سبب دنیا زدگی، حب و بغض های نابجا و حسادت به امیرالمومنین علیه‌السلام به دشمنی آن حضرت بر می خیزند مانند زبیر که او پسرعمه امیرالمومنین علیه‌السلام است و مادرش صفیه دختر عبدالمطلب و عمه پیغمبر و امیرالمومنین علیه‌السلام بود اما به دشمنی با حضرت برخاست.