سیّد بن طاووس گوید:

در کتاب مصابیح دیدم که امام صادق (ع) از قول پدرش باقر العلوم (ع) نقل می‌کند: از پدرم زین العابدین (ع) درباره‌ی کوچاندن یزید او را پرسیدم، فرمود: مرا بر شتری بی‌کجاوه سوار کرد، سر حسین (ع) بر نیزه‌ای بود، زنان ما پشت ما سوار بر قاطران بودند، نیزه‌داران پشت سر و اطراف ما حرکت می‌کردند، اگر اشکی از چشم یکی از ما درمی‌آمد با نیزه بر سرش می‌زدند، تا آن‌که وارد شام شدیم، کسی ندا می‌داد: ای مردم شام! اینان اسیرانِ اهل بیتند…

قال السّیّد بن طاووس:

لقد رأیت فِی کِتَابِ الْمَصَابِیحِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (ع) قَالَ: قَالَ لِی أَبِی مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ: سَأَلْتُ أَبِی عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ (ع)عَنْ حَمْلِ یَزِیدَ لَهُ فَقَالَ: حَمَلَنِی عَلَى بَعِیرٍ یَظْلَعُ بِغَیْرِ وِطَاءٍ وَ رَأْسُ الْحُسَیْنِ (ع) عَلَى عَلَمٍ وَ نِسْوَتُنَا خَلْفِی عَلَى بِغَالٍ فأکف وَ الْفَارِطَهُ خَلْفَنَا وَ حَوْلَنَا بِالرِّمَاحِ إِنْ دَمَعَتْ مِنْ أَحَدِنَا عَیْنٌ قُرِعَ رَأْسُهُ بِالرُّمْحِ حَتَّى إِذَا دَخَلْنَا دِمَشْقَ صَاحَ صَائِحٌ: یَا أَهْلَ الشَّامِ هَؤُلَاءِ سَبَایَا أَهْلِ الْبَیْتِ… .[۱]‏

[۱]– اقبال الاعمال: ۵۸۳، البحار ۴۵: ۱۵۴ ح ۲، العوالم ۱۷: ۴۱۳٫