پناه به خدا می‌بریم، غیبت از زنا بدتر است. در قرآن کریم مجازات زنا را خلود در آتش جهنّم دانسته است. اهل زنا از جهنّم خلاصی ندارند «یُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ »[۱] آن وقت غیبت از زنا بدتر است. می‌دانید چرا؟ برای این‌که در زنا یک لذّتی است. یک کسی آن‌طور سقوط می‌کند، بالاخره غریزه است، می‌کشد. ولی در غیبت مثل گوشت مردار خوردن است. عفن است، لذّتی ندارد. این‌جا انگیزه‌ی ‌نفسانی نداری، فقط تمرّد خدا می‌کنید. آن‌جا که انسان شهوت دارد، کشش دارد، این گاهی بی‌اختیار می‌شود. جوان است، بدبخت است، همسر ندارد، راه به حلال ندارد، گرفتار شده است، سقوط کرده است. آن یک لذّتی داشت ولی توجیه تو (شخص غیبت کننده) چیست؟ ناچار نبودی، کسی تو را ترغیب نمی‌‌کرد. یک چیز بی‌لذّت، چرا این کار را کردی؟ یکی از این جهت است که «الْغِیبَهَ أَشَدُّ مِنَ الزِّنَا»[۲].

دوم از این جهت است که زنا حقّ الله است، با توبه خدا می‌بخشد امّا غیبت حقّ النّاس است، با توبه هم پذیرفته نمی‌‌شود؛ باید صاحب حق را راضی بکنید و چه کسی راضی می‌شود؟ یک گودالی است آدم برای خود می‌کند که دیگر نمی‌‌تواند از آن بیرون بیاید. غیبت گودالی است که هر کسی افتاد، دیگر نمی‌‌تواند از آن بیرون بیاید. بیایید از همه‌ی گناهان خود توبه بکنیم.

[۱]– سوره‌ی فرقان، آیه ۶۹٫

[۲]– الأمالی (للطوسی)، ص ۵۳۷٫