نگاه احمد طوسی را به خاطر آوردم. نحوه‌ی شهادتش برایم خیلی تکان دهنده بود. عراقی‌ها سبیلش را کنده بودند و از پا تا سرش را نشانه می‌گرفتند. با هر تیر، تکان شدیدی می‌خورد و صدای ناله‌ای نامفهومی از او شنیده می‌شد؛ گویا می‌گفت: «یا زهرا!»

منبع: کتاب رسم خوبان ۴ ـ صبر و استقامت ـ صفحه‌ی ۷۵/ حماسه‌ی یاسین، صص ۴۱و ۴۰٫