با حوصله بود. خیلی به نظم و ترتیب اهمیّت می‌داد. کمتر نیرویی بود که حوصله کند وقت و بی‌وقت بند پوتینش را تا آخر ببندد. همیشه هم، لبخند روی لباش بود.

رسم خوبان ۹٫ آراستگی و نظم. صفحه‌ی ۸۹/ تبسم نسیم، ص ۶۵٫