قبل از عاشورا می ‌‏بایست تلقی انسان این باشد که عاشورای سال ۶۱ است و ما الان در آستانه ورود به ماه محرم سال ۶۱ هستیم و کاروان سیدالشهداء(ع) نزدیک کربلاست و ما هم اکنون در کربلا هستیم. انسان به خوبی می تواند خود را تحلیل کند که در کجا قرار دارد و اگر فاصله‌‏ای بین او و سیدالشهداء(ع) هست، این فاصله باید برداشته شود و لااقل تا روز عاشورا به نقطه‌‏ایی برسد که در صف سیدالشهداء(ع) باشد و احساس کند جزو آن دسته از انسانهایی است که همه چیز خود را در خدمت سیدالشهداء قرار داده و با دست باز و از سر وفا، تسلیم سیدالشهداء نموده است. البته این فاصله، در این زمان کوتاه با امام حسین(ع) طی شدنی است. چون همه نمونه‌‏ها در دستگاه امام حسین(ع) وجود دارد.

کسانی از اصحاب حضرت امیرالمؤمنین(ع) بودند که با تذکرات حضرت از قبل‏‌ها خود را مهیای عاشورا کرده بودند، تا آنهایی که در بین راه و در روز عاشورا به حضرت پیوستند و… و این نشان دهنده این است که این فاصله در این مهلت‌‏ها طی شدنی است. حتی انسان می تواند در ظهر عاشورا موضع و جبهه خود را تغییر دهد.