اگر عمل برای خدا باشد «لا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمالِکُمْ شَیْئاً»[۱] دو تا وجهه دارد هر دوی آن‌ها هم درست است. توأم با هم می‌شود گفت که پیام آیه این است. یکی این‌که خود عمل چون الهی بوده است، رنگ خدا دارد، رنگ خدا باقی است. «هُوَ الْحَیِّ الَّذِی لَا یَمُوتُ»، «کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ * وَ یَبْقى‏ وَجْهُ رَبِّکَ»[۲] این چون وجه رب است، باقی می‌ماند. خوب عمل وجه رب است. آینه‌ی خدا است. خدا در این عمل نمود دارد، نیّت خدا است. لذا از بین نمی‌رود، باقی می‌ماند. یکی هم پاداش آن است. «لا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمالِکُمْ شَیْئاً»[۳] شما اگر یک کاری برای خدا کردید، خدا هم یک کارهایی برای شما می‌کند. «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَهِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها»[۴] شما سعی بکنید عمل خود را سالم ببرید، نه «مَن عَمِلَ صالحه»، «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَهِ»، جاء به یعنی آورد. بتوانید این نمازهایی که می‌خوانید، این نماز را به قبر ببرید تا آن‌جا رسیدن شیطان شما را غارت نکند. نمازهای خود را خراب نکنید، احسان‌های خود را خراب نکنید. درس خواندن‌های خود را به شیطان ندهید. ریا و تزویر، عجب، مردم آزاری انواع کارهایی که اعمال گذشته‌ی انسان را معیوب می‌کند، ناقص می‌کند؛ اگر عمل در مسیر طاعت حق و طاعت رسالت بود، این عمل پاداشی دارد که خدا کم نمی‌گذارد؛ نه تنها کم نمی‌گذارد، اضافه هم می‌کند.

[۱]– سوره‌ی حجرات، آیه ۱۴٫

[۲]– سوره‌ی الرّحمن، آیات ۲۶ و ۲۷٫

[۳]– سوره‌ی حجرات، آیه ۱۴٫

[۴]– سوره‌ی انعام، آیه ۱۶۰٫