ایمان وابستگی به خدا است؛ نه وابستگی زبانی، دل با خدا پیوند و عقد بسته است. اعتقاد را اعتقاد می‌گویند، به خاطر این‌که عقد به معنی گره است. ما یک چیزی را با یک چیز دیگری متّصل می‌کنیم، گره می‌زنیم که باز نشود، این عقد می‌شود. اعتقاد از همان عقد است. دل یک جایی می‌خواهد بسته بشود. دل وحشی است، دل بی‌قرار است، دل فراری است. هر چه می‌بیند، به سوی آن پرواز می‌کند، می‌خواهیم یک خانه‌ای، یک آشیانه‌ای داشته باشیم، این دل را آن‌جا ببندیم، همان‌جا بماند. دیگر این‌قدر بی‌قراری و اضطراب و افسردگی در این دل نباشد. این را می‌گویند: عقد.