هر که اراده و همّتش پیش نماز بود، دلش با آن حاضر است. و به اندازه‌ی اراده‌اش، غافل از چیزهای دیگر می‌باشد.

پس هر که به خداوند ایمان آورد و دید که خداوند خیر و باقی است و نماز، معراج او به سوی خدا است و ایمانش به این مطلب با دلش مباشرت پیدا نمود، دلش و اراده‌اش با نماز خواهد بود؛ و غفلت از آن برایش امکان ندارد!

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۴۱