«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ۚ أُولَٰئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ»[۱]. پروردگارِ عزیز در این آیاتِ کریمه در ابتدا یک تَنَبُّهی به همه‌ی مدّعیانِ ایمان داده‌اند که ادعای ایمان و لقلقه‌ی زبان، دلیلِ برا ایمانِ شما نیست، شما نگویید که ما مؤمن هستیم، زیرا که ایمان امرِ قلبی است، باور می‌خواهد، پذیرشِ دل می‌خواهد، بعد از باورِ قلبی به التزامِ فکری نیاز دارد. چیزی که لازمه‌ی ایمان است اطاعت است، بینِ پرانتز عرض کنم که اگر دلِ کسی با چراغِ ایمان روشن بود و با شعله‌ی ایمان گرم بود، و این اصل و ریشه و اساس مبدأ رویشِ شجره‌ی اعتقادِ پاک شد، و ثمره و میوه‌ی آن، اطاعتِ پروردگار گردید، خوشا بحالِ شما! خداوندِ متعال یک بشارت و یک اطمینانِ صد در صد داده است، کسانی که ایمانِ واقعی دارند و دل و عملِ آن‌ها هماهنگ است «لَا یَلِتْکُم مِّنْ أَعْمَالِکُمْ شَیْئًا»[۲] شما کم نمی‌آورید، با خدای متعال باشید، خدای متعال کم ندارد.

آنچه شما در دل و عمل، در ارتباط با خدای متعال انجام دهید، و به محضرِ او تقدیم بدارید، خدای متعال عملِ شما را بهانه قرار می‌دهد و به شما موهبت‌ها، نصرت‌ها و عنایت‌ها خواهد داشت. کسی که برای خدای متعال نیست، عملِ او از بین رفته است، عملِ او کاهش پیدا می‌کند و نابود می‌شود، ولی کسی که انگیزه‌ی او اطاعتِ خدای متعال باشد و با خدای متعال معامله کند، از عملِ او کم نمی‌شود. آیه‌ی بعدی فرموده است، إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ ادامه‌ی تبیینِ ادامه‌ی واقعی و مؤمنِ حقیقی است، إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ مؤمنین فقط این‌ها هستند، الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ مؤمن کسی است که وابستگیِ باطنی با خدای متعال پیدا کرده است، دلِ خود را به رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم بسته است، ایمان هم قبولِ علمی است، و هم التزامِ به لوازمِ آن است، پذیرشِ باطنی است.

[۱] سوره مبارکه حجرات، آیه ۱۵

[۲] سوره مبارکه حجرات، آیه ۱۴ (قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا ۖ قُل لَّمْ تُؤْمِنُوا وَلَٰکِن قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا یَدْخُلِ الْإِیمَانُ فِی قُلُوبِکُمْ ۖ وَإِن تُطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَا یَلِتْکُم مِّنْ أَعْمَالِکُمْ شَیْئًا ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ)