خدای متعال در این‌جا مرد و زن را مخاطب قرار داده است. «إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثى‏»[۱] انسان مخلوق خدا است، چه مرد باشد و چه زن. نیمی از انسان‌ها مرد هستند و نیمی زن هستند. «وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ» البتّه ما در روایات داریم این «مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثى» پدر ما حضرت آدم و مادر ما حضرت حوّا است. این قدرت‌نمایی خدا است. چه استعدادی به بشر داده است که در ابتدا یک زن و مرد بیشتر نبودند. امروز ۶ میلیارد بشر همه تکثیر همان یک سلول است که همین‌طور تکثیر شده است و به ۶ میلیارد رسیده است و از این هم بیشتر می‌شود.

باز از جمله مسائلی که در قرآن کریم ارزش انسان را معرّفی می‌کند می‌فرماید: «مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَمیعاً وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمیعاً»[۲] چرا؟ برای این‌که یک آدم، یک مرد و یک زن یک نسل شده است. این نسل هم همین‌طور ادامه دارد. خدا می‌داند تا چه زمانی ادامه دارد و عدد نسل به کجا خواهد رسید. یک انسان بود که این همه شده است. پس هر انسانی می‌تواند ظرفیّت ایجاد و مجرای ورود نسل‌های بی‌نهایت باشد. انسان یک نفر را می‌کشد فقط یک نفر را که نمی‌کشد! ما نمی‌دانیم اگر او می‌ماند نسل او به کجا می‌رسید! بنابراین همین‌طور که از یک آدم، از یک مرد و یک زن این همه انسان پیدا شده است، هر انسانی از بچّه‌ی همان یک مرد و یک زن می‌تواند منشأ نسل‌ها باشد.

[۱]– سوره‌ی حجرات، آیه ۱۳٫

[۲]– سوره‌ی مائده، آیه ۳۲٫