شهدا صاحب کار هستند، این‌ها صاحب سفره هستند. این‌ها از طرف حضرت زهرا سلام الله علیها مأمور نجات ما بودند. هم وابستگی ما را، هجوم دشمنان را، ذلّت را، این‌ها از ما دفع کردند. ما هر چه داریم از شهدا داریم و شهدا زنده هستند، هر کسی به زیارت شهید برود، در تشییع جنازه‌ی شهید حضور پیدا بکند، از شهید تجلیل بکند، تکریم بکند. این خواست خود شهید است (تا یار که را خواهد و میلش به که باشد).
حضرت زهرا سلام الله علیها مردم مدینه را لایق ندید لذا به امیر المؤمنین علیه السّلام فرمود: من نمی‌خواهم این‌ها دنبال جنازه‌ی من باشند و توفیق پیدا نکردند امّا مردم ایران شایستگی این را دارند. این‌ها را شهدا می‌گویند. ما اگر ۳۰ سال هم طول بکشد سراغ شما می‌آییم، شما را با عالم معنا، با شهود شهادت آشنا می‌کنیم، پیوند شما را با خودمان برقرار می‌کنیم. این لیاقت برای کسی است که معرفت به مقام شهید دارد، محبّت به شهید دارد، مؤدّت به شهید دارد. راه شهید را راه نجات می‌دهد. خون شهید را بیمه‌ی دین و دنیا می‌داند. دنیای ما، امنیت ما، استقلال ما به برکت شهدا است. آخرت ما نجات در عالم برزخ ما به برکت شهدا است.
پاسخ دهید