اهل تسنن وقتی که نام حضرت علی (علیه‌السلام) را می‌برند به جای (علیه السلام) می‌گویند : کرم الله وجهه؛ خداوند مقامش را ارجمند کند»
در حالی که در مورد سایر صحابه رسول خدا(صلی الله علیه و آله) می‌گویند:رضی الله عنه؛ خدا از او راضی شود.
اما دلیل این امر بسیار شنیدنی و جالب است زیرا خود آن‌ها معتقدند که امام علی(علیه‌السلام) گناهی نکرده است {یعنی لحظه وآنی بت پرست نبوده } تا درباره‌اش «رضی الله عنه» گفته شود، بلکه باید درباره علی(علیه‌السلام) گفت: خدا بر مقامش بیافزاید.
آنان بر این مدعای خود به روایاتی استدلال کرده اند که برخی از آنها به قرار ذیل است:
روایت در تایید این سخن:
أما علی بن أبی طالب فلم یکن مشرکا بالله أبدا؛ علی بن ابی طالب به هیچ وجه به خدا شرک نورزیده بود (السیره الحلبیه – الحلبی – ج ۱ – ص ۴۳۴ – ۴۳۵- دار المعرفه)
سباق الأمم ثلاثه لم یکفروا بالله طرفه عین ، علی بن أبی طالب وهو أفضلهم؛ پیشتازان امت ها سه نفرند که چشم بر هم زدنی به خدا کافر نشده اند ؛ علی بن أبی طالب و صاحب یاسین و مومن آل فرعون .و همانا علی بهترین آنها می باشد.(تخریج الأحادیث والآثار – الزیلعی – ج ۳ – ص ۱۶۲- دار ابن خزیمه؛ تفسیر الثعلبی – الثعلبی – ج ۸ – ص ۱۲۶- دار إحیاء التراث العربی؛تفسیر القرطبی – القرطبی – ج ۱۵ – ص ۲۰- دار إحیاء التراث العربی؛تفسیر البحر المحیط – أبی حیان الأندلسی – ج ۷ – ص ۳۱۴- دار الکتب العلمیه؛السیره الحلبیه – الحلبی – ج ۱ – ص ۴۳۵- دار المعرفه)
حال جای این سوال از اهل سنت است که چرا کسی که به اعتراف خودتان هیچ وقت بت نپرستیده و از همه اصحاب مقامش بالاتر است را کنار گذاشته و افرادی را به عنوان خلیفه قبول کرده اید که بسیاری از عمر خود را در حالت شرک و بت پرستی به سر برده اند؟ چرا مفضول را بر افضل مقدم کرده اید؟

منبع:پرسمان