آیات مختلفی از قرآن مجید در مورد ولایت و امامت امیر مؤمنان مورد استناد واقع شده است.

برخی از این آیات عبارتند از:

۱ – آیه‌ی تبلیغ و آیه‌ی اکمال که در رابطه با قضیه‌ی غدیر خم نازل شده‌اند،

۲ –  آیه‌ی ولایت،

۳ –  آیه‌ی اولی الامر،

۴ – آیه‌ی صادقین،

۵ – آیه‌ی قربی.

بالغ بر ده‌ها آیه در شأن اهل بیت نازل گردیده که به ضمیمه‌ی پاره‌ای مقدّمات عقلی در رابطه با امامت آنان مورد استناد قرار می‌گیرد. بررسی همه‌ی این آیات، چگونگی استناد به آن‌ها، نیز اشکالات مخالفان و پاسخ آن‌ها از حوصله‌ی این نوشتار خارج است.[۱] از این رو به ناچار تعداد کمی از آیات را در پرسش‌های فرارو بررسی می‌کنیم. پیش از بررسی آیات یاد شده باید توجّه داشت که فهم درست بسیاری از مطالب مطرح شده در قرآن بدون توجّه به سیاق آیات، بستر تاریخی و شأن نزول آن‌ها، پیوند محتوایی و تفسیر کننده‌ی آیات قرآن با یکدیگر، روایات تفسیر کننده، تحلیل ژرفکاوانه و موشکافانه عناصر و اجزاء داخلی آیات؛ انضمام پاره‌ای از مقدّمات قطعی عقلی و به تعبیر دیگر بدون نظر داشت قرائن لفظی و غیر لفظی متّصل و غیر متّصل امکان‌پذیر نیست. از طرف دیگر مسأله‌ی امامت اهل بیت و در رأس آن‌ها امیر مؤمنان با ظرافت و دقّت ویژه‌ای در قرآن مطرح شده است[۲] از این رو بررسی این آیات نیازمند دقّت و تأمّل ویژه است.

منبع: پرسشها و پاسخهای دانشجویی امام شناسی؛ دفتر نشر معارف – تدوین و تألیف: حمیدرضا شاکرین، محمدرضا کاشفی

[۱]. جهت آگاهی بیشتر بنگرید:

الف. مکارم شیرازی، پیام قرآن، ج ۹، (صلِّی الله علیه و آله و سلّم) – ۳۹۸۱۷۷، تهران: دار الکتب الاسلامیه.

ب. علّامه سیّد محمّد حسین حسینی طهرانی، امام‌شناسی، ج ۱۷-۱، مشهد: انتشارات علّامه طباطبایی.

ج. عبدالله مسعودی، محسن اراکی، خوار فی الامامه، قم: مجتمع جهانی اهل بیت، اوّل، ۱۳۸۶٫

[۲]. جهت آگاهی بیشتر رجوع کنید به پاسخ پرسش ۱۵٫