در روایتی از امام موسی بن جعفر(ع) نقل شده است که ایشان فرمودند: «خداى -عزّ و جلّ- بر شیعه غضب کرد، پس مرا مخیّر ساخت که یا من و یا آنها فدا شویم، به خدا قسم! من با دادن جان خودم ایشان را حفظ کردم».[۱]
برای بررسی این روایت توجه به این نکات ضروری است:
۱ – در مورد متن حدیث؛ اندیشمندان دینی، گفتارهایی در تفسیر این روایت و در بیان علت غضب خداوند بر شیعیان بیان کرده‌‌اند؛ مانند این‌ تفسیر:
این غضب یا به این جهت بود که شیعیان تقیّه را ترک کرده و امامت آن امام را آشکار کرده‌اند؛ سپس هارون الرشید مردد ماند بین این‌که شیعیان و تابعان آن امام را بکشد یا این‌که آن امام را زندانی کرده و او را به شهادت برساند. پس امام برای شیعیان خود دعا کرده و بلا را برای خود خواستند، یا این‌که علت غضب را در این بدانیم که شیعیان آن امام را حمایت نکردند و در پیروی از او نیّت خالص و پاک نداشتند.[۲]
۲ – با این وجود، این روایت به لحاظ سند، چندان قابل اعتماد نبوده و مرسل می‌باشد. بنابر این، نمی‌توان قطعیتی برای صدور این روایت از امام کاظم(ع) قائل شد؛ لذا بر فرض قبول سند این روایت، می‌توان با توضیحاتی که ارائه شد، آن‌را پذیرفت.

منبع: اسلام کوئست

[۱]. «موسى(ع): إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ غَضِبَ‏ عَلَى الشِّیعَهِ فَخَیَّرَنِی نَفْسِی أَوْ هُمْ‏ فَوَقَیْتُهُمْ وَ اللَّهِ بِنَفْسِی‏»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ۱، ص ۲۶۰، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.

[۲]. مجلسی، محمد باقر، مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول، محقق و مصحح: رسولی، سید هاشم، ‌ج ۳، ص ۱۲۶، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق.