ای برادرم، خوب دقّت کن و بنگر در روایتی که می‌گوید:

«خداوند متعال فرشته‌ای دارد که او را داعی]دعوت‌کننده[ گویند. و چون ماه رجب فرا رسد، این فرشته هر شب تا صبح ندا می‌دهد که: خوشا به حال آنان که به یاد خدا هستند! و خوشا به حال آنان که فرمانبردار او هستند! خدای تعالی می‌فرماید: من همنشین کسی هستم که با من همنشین باشد! و مطیع کسی هستم که اطاعت‌کننده‌ی من باشد! و آمرزنده‌ی کسی هستم که از من طلب آمرزش و غفران نماید!»

پس ای انسان مسکین، به حال خود بنگر که اگر مطیع پروردگارت باشی، چگونه به آن مقام بالا و درجه‌ی والائی که زبان از تعبیر آن ناتوان بلکه عقل از تصوّر آن حیران است، بالا خواهی رفت؟! زیرا در سایه‌ی این مقام والا، برای فرشتگان پیشوا خواهی گشت و همنشین پروردگار عالمیان خواهی گردید، بلکه اطاعت‌شونده‌ی ملک الملوک متعال جلَّ جلاله خواهی شد! و اگر علیه او عصیان و سرکشی نمایی و امر او به تهجّد و سحرخیزی را سبک شماری و دعوت به مناجاتش را نادیده بگیری، محلّ ادرار شیطان خواهی بود!

وَه که چه افتضاح است حال تو و غفلتت از پروردگار عالمیان با لذّت بردن از خواب، که تو را از درجه‌ی مقرّبان و بالاترین مقام بزرگواران بازداشته و تو را به اسفل السّافلین و پست‌ترین مقام اراذل ملحق می‌نماید!

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۷۱