این‌که «لَمَّا یَدْخُلِ الْإیمانُ فی‏ قُلُوبِکُمْ»[۱] یعنی دیگر تا چه وقت می‌خواهید در دل را ببندید. دیگر کافی است. یک استغفاری، یک توبه‌ای، یک توسّلی. یک ایثاری، یک احسانی. فرمود: «إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ»[۲] حالا که دل تو بد شده است، نمی‌خواهی با کارهای خوب دل خود را زیبا بکنی، همیشه به زیبایی ظاهر توجّه می‌کنی. نمی‌خواهی باطن خود را درست بکنی. نمی‌خواهی وجود خود را تمیز بکنی. «وَ لَمَّا یَدْخُلِ»[۳] پیام دارد، یعنی تاکنون داخل نشده است. به سراغ دل برو، دیگر برای تو کافی است. مگر به عمر خود چقدر اطمینان داری؟ نکند بی‌ایمان از دنیا بروی؟! تا به حال که ایمان کسب نکردی، تا به حال که در دل تو نور روشن نیست، خوب حالا فردا از بین رفتی تو بی‌ایمان می‌روی. تا دیر نشده است، این نهال ایمان را در دل خود غرس بکن، بذر ایمان را در دل خود بپاش، آبیاری بکن بگذار شد بکند. «وَ إِنْ تُطیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمالِکُمْ شَیْئاً» مفسّرین گفتند: این «لا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمالِکُمْ شَیْئاً» یعنی اگر شما عمل خود را صرف طاعت خدا و رسول کردید، اوّلاً راه احیای دل اطاعت است، نه ادّعا. اگر می‌خواهید در قلب شما بروز بکند، حادث بشود، به وجود بیاید، باید اطاعت بکنی با عمل انسان معرفت او بالا می‌رود، با عمل ایمان ارتقا پیدا می‌کند با عمل انسان داده می‌شود، علم به خواندن نیست.

[۱]– سوره‌ی حجرات، آیه ۱۴٫

[۲]– سوره‌ی هود، آیه ۱۱۴٫

[۳]– سوره‌ی حجرات، آیه ۱۴٫