همان‌گونه که در روایات آمده: «روزه مخصوص خداست و اوست که به آن پاداش می‌دهد». پس بر سالک [الی الله] سزاوار است که هر گاه روزه گرفت، جوارحش نیز با او روزه گیرند؛ چنانکه این مطلب از حضرت صادق (ع) روایت شده که:

«هر گاه روزه گرفتی، باید روزه بگیرد و گوش و چشم و مو و پوست… (و چیزهای دیگری را شمرد…)» زیرا در شمارش پوست و مو، کفایت است برای لزوم روزه گرفتن جمیع اعضاء!

اجمالاً این‌که: روزه‌ی خواصّ، فقط از شکم و فرج نیست، بلکه شامل سایر جوارح هم می‌شود، چنانکه روزه خواصِّ خواصّ [محرمان حریم پروردگار] با ضمیمه کردن دل، با جوارح است؛ و آن به این است که: جوارح و اعضایش از مخالفت با خواست خداوند روزه می‌گیرد؛ و دلش از همّت‌های پست و خواطر و اندیشه‌های دنیویّه؛ بلکه آن را از همه‌ی ماسوی الله باز می‌دارد [و اشتغالش فقط به خداست].

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۷۱